Adelaide River en Litchfield

Vrijdag 2 juni.

Vanmorgen om half zeven wakker, heerlijk van temperatuur. Het is hier zuidelijker ook duidelijk wat koeler, zo koel zelfs dat we het dekbed nodig hebben maar het slaapt prima. We hebben wel TV maar gebruiken die niet en dat is heerlijk rustig, om half elf vallen onze ogen dicht dus dan is half zeven een prima tijd om op te staan.

Arno hoopt nog een glimp op te vangen van de kangoeroes en inderdaad hij ziet er twee, één hele grootte (mannetje?) en een kleinere, maar eer hij zijn fototoestel heeft gepakt zijn ze al weer verdwenen.

Het Litchfield NP is de volgende bestemming zo’n 310 km verderop maar eerst stoppen we weer in Katherine, Arno wil even proberen om in het visitorscenter wat foto’s op het blog te zetten en natuurlijk de verhalen van 2 dagen, de platte tekst gaat prima maar de foto’s lukt weer niet. We besluiten nog een kopje koffie te maken in de camper en drinken die buiten op onze campingstoeltjes op, lekker in het gras maar voor we het weten hebben we gezelschap van een groep Aboriginals die gezellig op 2 meter afstand van ons zijn komen zitten, nou gezellig, ze zitten met hun rug naar ons toe, sommigen zitten zelfs midden op het wandelpad. Bijzonder, ze kijken je niet aan en zeggen geen woord.

Onderweg heb ik nog een poosje gereden want als ik het hier niet kan, kan ik het nergens, alleen sloeg ik te vroeg rechtsaf en kwam in de Aboriginalwijk terecht, die zag er niet slecht uit. Mijn broer vertelde dat zij inderdaad een hypotheek kunnen nemen op hun huis maar dat ze meestal na de eerste aflossing stoppen met betalen en de bank kan ze er niet uitzetten. Dat is bij wet verboden, sommigen maken daar behoorlijk misbruik van.

Als de koffie op is  pakken we onze stoeltjes maar weer in, de reis gaat heel voorspoedig, er is zo weinig verkeer, meest vracht- en vakantieverkeer. Na de lunch komen we in Adelaide River aan, we bekijken een spoorwegmuseum vol met oude meuk en een bijbehorend verhaal. Adelaide River is belangrijk geweest bij het leggen van de telegraaf- en treinverbindingen voor de oorlog. In de tweede wereldoorlog tegen de Japanners is het een bevoorradings- en uitvalsbasis geweest voor Australiërs en Amerikanen.

De baas van het spul vertelt ons dat er morgen paardenraces zijn, volgens hem zal het wel druk zijn op de campings, we gaan  snel een plekje zoeken en vinden een plekje met volop schaduw echt heerlijk voor ons. We zwemmen wat in de pool en gaan opgefrist op zoek naar een pinautomaat, die zit in de winkel van Sinkel en heeft dezelfde procedure als geld bijpinnen bij de Lidl.

Vanavond wordt er niet gekookt we gaan uit eten.

Zaterdag 3 juni.

Geslapen als een blok, dat doet de buitenlucht met een mens. Vandaag op weg naar Litchfield NP maar eerst weer even onder de douche. Arno moet zich douchen in een keet met 4 wc’s, 4 douches met een gordijn ervoor en een ijzeren wastafeltje, gezellig hoor al die blote konten bij elkaar. (maar ik was alleen) Voor de dames is er zo’n zelfde ruimte maar ook zijn er 2 aparte badkamertjes met toilet, wastafel en douche, dus ik heb meer geluk.

Er is nog een klein marktje in het parkje naast de snelweg en we komen onze vriend van het station nog een keer tegen, het blijkt dat zijn vrouw daar staat met een kraampje met zelfgemaakte  kinderkleding, kleine meisjesjurkjes, ik ga even 40 jaar terug in de tijd. Ze vertelt ons dat ze ons gisteren gezien heeft en dat we zo’n lange tijd bij het stationnetje geweest zijn , de meeste Australiërs draaien op de parkeerplaats al weer om. Ook vertelt dat ze uit Nieuw Zeeland komen en een half jaar daar zijn en een half jaar in Australië, ze mogen niet langer dan een half jaar het land uit anders raken ze hun pensioen kwijt. Kopen doen we niets want alles moet juist op, woensdag vliegen we weer door.

Batchelor is een heel klein gehucht net voor het Litchfield park, we melden ons bij de informatiecontainer, waar een dame op leeftijd met een behoorlijke basstem ons vertelt wat er zoal te doen is, veel weten we al want ik lees alle brochures die er te vinden zijn.

Litchfield moet het hebben van zijn watervallen. De dag is nog lang en we besluiten vandaag voor de Wangifalls, te gaan toch zo’n 65 km verderop. Onderweg stoppen we nog even bij de Magnetic Mouds, dat zijn hele grote termieten heuvels, wat een ijverig volkje die termieten. Zo’n heuvel is eigenlijk net een bijenkorf, ook met koningin en werkers. De beestjes hebben een ingebouwd kompas de heuvels worden precies op een Noord- Zuidas gebouwd. Tevens hebben ze allemaal plooien en gaten waar andere dieren zich in kunnen verschuilen in noodgevallen zoals brand of hoog water.

Als we bij de Wangifalls aankomen, het is dan een uur of een, wil er net een grote bus gaan vertrekken. Ik maak een foto van de dames en heren die instappen en zeg tegen Arno: kijk dat is  ons voorland. Als iedereen is ingestapt komt er weer een dame uit en die geeft Arno 3 doosjes met sandwiches, met de aanbeveling: nice and fresh, for you. Heel fijn mevrouw nu hoef ik geen boterhammen te smeren en zo komt Mien Splinter door de winter nietwaar, Australië is al duur genoeg. Bij de falls is ook nog wifi, jullie snappen het al, onze dag kan niet meer stuk. Daarna nog even een lekkere duik in het koele water. Bij ons komt het water van een waterval uit de bergen, dat is hier niet het geval, het is regenwater van het natte seizoen uit de Arnhemmer wetlands een stuk oostelijker. Uiteindelijk valt het wel van een hoge rots en is het een waterval. Nu stroomt hij flink maar ik kan me voorstellen dat aan het eind van het seizoen er niet veel meer van over is dan een miezerig stroompje.

We gaan terug, net het park weer uit daar zijn 3 camping onze keus valt op Pandanus, altijd grappig te zien hoe de boel er nu weer uitziet, we worden langs allerlei kleine keetjes geleid naar een grasveldje met bomen, daar staan hele kleine containertjes op met daarin elk 2 kleine badkamertjes, wederom zeer zeker niet de laatste mode en ook niet die van daarvoor maar wel privésanitair.

We doen het rustig aan komende dagen, het is tenslotte Pinksteren. Hier kennen ze deze dagen helemaal niet en is het zeker geen vrije dag. Morgen nogmaals het park in er zijn nog meer watervallen om bij te zwemmen.

Het is vandaag weer behoorlijk warm, zeker over de dertig graden, wanneer we naar Cairns gaan wordt het koeler, 25 graden zou voor ons ook een lekker temperatuurtje zijn.