Weer op route

Maandag 19 juni.

We beginnen te wennen aan het ontspannen tempo en zijn pas na 8 uur wakker, vandaag begint de dag een beetje vreemd. Arno wil wat uit de camper halen en de deuren gaan niet meer open met de afstandsbediening, de accu is leeg, we zijn vergeten de radio uit te zetten. Onderweg hadden we hem wat zachter gezet maar niet uit. Dom dom dom. Gelukkig heeft Alf een schuur vol met apparatuur en hij heeft de car aan het infuus gelegd en aan het eind van de middag was de accu weer op zijn goede waarde.

Het is heerlijk weer, 25 graden en een prima temperatuur om de botanische tuin te bekijken, veel bomen, niet zoveel bloemen maar daar is het jaargetijde niet naar. We zien een mooie Kookabarra op 3 meter afstand, hij bleef keurig stilzitten voor de foto.

Een wandeling langs de waterkant is een leuke voortzetting van de dag. We kopen een broodje en eten die gezellig op, op een bankje met uitzicht op zee.

Hier staan veel huizen op palen, ik dacht in mijn naïviteit dat dat voor het water was maar dat is om het huis koel te houden, zo kan de wind er onderdoor waaien. Veel mensen maken deze ruimte tegenwoordig dicht omdat er airconditioning is, dit zorgt zo ook wat meer woonruimte.

Vanavond gaan we weer uit eten, Rhiannon, Maria’s kleindochter is 18 geworden en dat moet gevierd worden. Half elf zijn we weer terug, het was bijzonder om een Australische verjaardag mee te maken, deze wordt niet thuis gevierd maar in een restaurant, er worden wensen op kaartjes geschreven, halverwege worden de cadeautjes uitgepakt en  de kaartjes voorgelezen. Ook mag de jarige voor het eerst alcohol drinken, ik geloof niet dat ze het erg lekker vond. Het was een maandagavond maar toch zat het restaurant vol. Het eten was lekker, maar morgen gaan we op rantsoen.

Dinsdag 20 juni.

Arno  is vroeg op, hij heeft de afstandsbediening van de auto al even geprobeerd, het zou toch wel een grote tegenvaller zijn als hij straks niet wil starten, gelukkig alles doet het.

Om half 10 gaan we uitgezwaaid door Alf en Maria weer op pad voorzien van allerlei lekkere dingen, die Maria speciaal voor ons gekocht had en waar we niet aan toe gekomen zijn om ze op te eten. Wees gerust lieve Maria het heeft ons aan niets ontbroken, Alf en jij worden hartelijk bedankt voor de goede zorgen, het was heel gezellig, tot over vier jaar in Nederland.

Wel weer een beetje vreemd om te rijden maar gelukkig went het snel, we moeten wat klusjes doen, boodschappen doen, naar het dumpstation en tanken.

Daarna rijden we door de sugarcaine (suikerrriet) velden richting Airlie Beach, de plaats van waaruit je heel goed tochtjes kan maken naar het Great barrier Reef. Voor de kust liggen de Whitsunday eilanden, allerlei koraaleilandjes. Er kan gezwommen, gesnorkeld en gedoken worden. In 2008 hebben we deze trips gemaakt maar toen was het vroeger in het seizoen dus ook warmer, van de omgeving hebben we toen weinig gezien dus die bekijken we nu.

Deze omgeving is behoorlijk getroffen door  de cycloon Debbie, die hier aan land kwam. Op de camping vertellen ze ons dat hier een derde van de bomen is gesneuveld, dat heeft voor veel schade gezorgd, ook was er een week lang geen stroom. Ze hebben de boel zo snel mogelijk weer opgeruimd want het seizoen kwam er aan, wij zien alleen nog zeer verfomfaaide bomen of zelfs onthoofde palmbomen, jammer want palmbomen groeien niet meer aan.

Het is hier duidelijk drukker, vooral met jongelui, backpackers maar ook veel jongelui die een roadtrip doen met een klein busje. Om half vijf  gaan we op zoek naar een camping want met zoveel camperbusjes op de weg kon het wel moeilijk worden. Zonder geluk vaart niemand wel, we hebben het laatste plekje met elektriciteit op de eerste de beste camping. Negen jaar geleden stonden we ook op deze camping, die toen een behoorlijk verwaarloosde indruk maakte en te koop stond, Nu is het een zeer goed lopend bedrijf.

We moeten weer zelf eten koken, dat valt tegen, maar ja dat hoort ook bij kamperen, daarna snel mijn verhaaltje schrijven en op tijd naar bed. Morgen gaan we een rit van meer dan 400 km naar Rockhamton maken.

Woensdag 21 juni.

Het weer is hier heerlijk, overdag 25 graden en in de nacht 14, een prima temperatuur om te slapen. ’s Morgens is het een beetje frisjes als we naar de douche moeten maar daar kunnen we wel tegen. Als we dit weer zo nog 2 weken mogen houden zijn we helemaal gelukkig.

Vandaag wordt een rijdag, uiteindelijk 492 km. De route gaat over de Bruce Highway,  (A1) door de suikerrietvelden, regelmatig kruisen we een spoorbaantje waarmee met open karretjes het klein gehakte riet naar de fabriek wordt gebracht. Mensen vervoeren met de trein gebeurt hier niet, de grotere rails die we tegenkomen, wordt gebruikt om kolen te vervoeren. Het verkeer is hier duidelijk drukker dan in het noorden, veel van het tegemoetkomende verkeer zijn caravans, grijze nomaden die het koude zuiden gaan verruilen voor het zonnige noorden. Seabreeze, de camping van gisteren was behoorlijk gevuld met senioren en ook deze,  Riverside in Rockhampton, zit voor 70% vol met oudjes. Roadtrains zien we hier niet meer maar er is veel vrachtverkeer met maximaal 1 aanhanger, die mannen jakkeren wat af, soms passeren ze ons met 110 km per uur. 

De laatste 350 km is heel saai, droge eucalyptusbomen, gras en in de verte bergen, heel af en toe zien we nog een klein stukje zee. Ik heb na de lunch heel veel moeite mijn ogen open te houden, wat dus ook niet lukt. Gelukkig blijft Arno beter bij de les, alleen de laatste 50 meter, naar de camping, neemt hij de bocht naar rechts verkeerd, het was een straat met een vluchtheuvel en die passeerde hij rechts, er kwam niemand aan en dan maak je die fout makkelijk. Het blijft oppassen met dat links rijden.

Vanavond is er Australian football op de TV, ze hebben hier een soort competitie van 3 wedstrijden, ”The State of Origin” tussen Nieuw South Wales en Queensland. Je eerste wedstrijd als prof is bepalend voor welk team je mag uit komen. De eerste wedstrijd heeft NSW gewonnen dus Queensland moet aan de bak en nu we sinds zaterdag helemaal op de hoogte zijn van de spelregels gaan we lekker met de voeten op de bank. TV kijken in onze camper, weer eens wat anders dan lezen.