De vliegreis en Darwin

25 mei 2017 - Darwin City, Australië

Dinsdag, 23 mei.

De wekker gaat vroeg, al om 10 voor 4, de taxi komt ons halen om kwart over 5, we zijn ruim op tijd klaar als hij om 5 over 5 voor de deur staat.Gisteren zijn we nog gebeld dat we een toeristisch rondje door West- Brabant gaan maken, nog mensen ophalen op 2 adressen in Bergen op Zoom en 1 in Dinteloord.

Wij maken ons geen zorgen als we rond Den Haag in de file terecht komen maar de mensen die om 10 uur moeten vliegen worden er niet echt vrolijk van, gelukkig zijn om  8 uur op  Schiphol en is het bij de balies vrij rustig.

Het eerste traject gaat met een grote Boeing die tot de laatste stoel gevuld is naar Singapore, ik heb een lieve Indonesische buurvrouw die mij verteld dat haar man dominee is voor de Indische gemeenschap in Den Haag  en dat ze blij is dat haar kinderen in Nederland mogen opgroeien en niet in het voor christenen onveilige Indonesië.

De verzorging van Singapore Airlines is prima en na 12 uur  staan we weer aan de grond, we vermaken ons 2 en ½ uur op Changi airport.

Garmt, een vriend van Arno, heeft ons op de valreep nog een goede tip gegeven: bij de informatie kun je als je met Singapore Airlines vliegt een voucher van 20 dollar pp ophalen, het is even zoeken naar de i-shop maar we hebben hem gevonden en 40 dollar rijker gaan we op pad om hem uit te geven, dat blijkt geen enkel probleem.

De vlucht naar Darwin gaat met het “arme zusje” van SA, deze heet Silk Air, een veel kleiner vliegtuig en nog niet voor de helft gevuld, veel mensen gaan op de banken liggen slapen, ook wij dommelen flink en voor we het weten zijn we in Darwin waar het ondertussen 24 mei half 2 is. Raar hoor ben je zo anderhalve dag verder en 7,5 uur kwijt.

Woensdag 24 mei.

Eerst door de controle, geen probleem, iedereen wacht heel rustig zijn beurt af en nadat we vooral hebben laten weten dat we niets geen etenswaren bij ons hebben en de medicijnen voor eigen gebruik zijn mogen we door. Gelukkig geen tassen uitpakken en de hond slaat ook niet aan.

In 20 minuten zijn we in ons hotel, dat leuk uitkijkt over het Waterfront, een park met een zwembad.

Na ons opgefrist te hebben gaan we nog even richting centrum, dat is maar klein, maar de gemoedelijke sfeer valt je gelijk op. Bij het op de kaart kijken vraagt een dame ons direct of ze ons kan helpen, kom daar in Nederland eens om?

We drinken een biertje naar bij later blijkt het Darwin hotel , een hotel wat in de Lonely Planet staat en daar geroemd wordt over zijn authentieke sfeer?

Wij zien er niet zoveel bijzonders in behalve dat op elk tafeltje een bordje zit geschroefd, dat je daaraan beslist niet mag roken. Klagen de rokers in Nederland? nou dan hebben ze hier zeker niets te zoeken want hier mag je helemaal niets en de dame verderop aan een tafeltje vertelde dat het waarschijnlijk  niet zo lang meer duurt dat je hier in je eigen huis ook niet meer mag roken. Daarbij komt nog dat de sigaretten hier ontzettend duur zijn

We wandelen wat rond en gaan op zoek naar voedsel, dat wordt fish (Barramundi) and chips. Het duurt lang voor dat we onze bestelling krijgen, we zijn de enige klant maar dan blijkt dat hij de aardappels waarschijnlijk nog heeft moeten schillen en krijgen we heerlijke zelfgemaakte frites, dat was het wachten wel waard.

De avond valt hier snel en vroeg maar het is nog steeds 30 graden er is nog veel volk op straat, de Australiërs eten veel buiten de deur. Wij gaan terug naar het hotel, we zijn moe.

Zodra we ons bed zien gaan onze ogen al dicht , we proberen dat moment nog even te stellen maar om half 9 is het gedaan met ons en kruipen we in bed.

Geen goed idee want om 2 uur zijn we allebei klaar wakker. Na een uur wakker te zijn proberen we nog een keer de slaap te vatten, Arno lukt het wel maar mij niet, helaas.

Donderdag 25 mei.

Onze eerste hele dag in Darwin, eerst maar een ontbijtje scoren. Bovenaan de trap gekomen die naar het centrum gaat, kijk ik niet goed uit, ik ben zo druk bezig op de kaart te kijken dat ik een stoeprandje mis en daar lig ik als een geknakte lelie, geen best begin. Arno had al visioenen van een ambulance maar gelukkig alleen maar een dikke en geschaafde knie.

Na een lekker ontbijt en een grote cappuccino gaan we naar het informatiecentrum en laten ons helemaal voorlichten over het Kakadu National park en Litchfield NP.

Dan nog even opzoek naar de Telstra winkel voor een simkaart en beltegoed. We bellen mijn broer en ook de camperverhuurder om te horen hoe laat we morgen de camper op kunnen halen, blijkt het telefoonnummer niet te kloppen. Gelukkig staat in het boekje over Darwin een landelijk nummer van de hoofdvestiging van de dealer Apollo en deze was zo vriendelijk ons wel het goede nummer te geven, ook weer opgelost.

Het is heel dorstig weer dus slaan we flink wat water in en gaan op stap voor onze Historische Wandeling. Heel veel historie is er niet, de stad is rond 1880 gesticht en tijdens de Tweede Wereldoorlog  gebombardeerd door de Japanners en van wat er toen nog stond en weder opgebouwd was heeft zeer te lijden gehad van de cycloon Tracy die heeft vreselijk  huisgehouden in de kerstnacht van 1994.

Bijna heel de stad lag plat, enkele belangrijke gebouwen hebben ze herbouwd met de orginele bouwmaterialen en van andere hebben ze de ruines laten staan , deze zijn zodanig gefatsoeneerd om te voorkomen dat er niets van overbleef. Een aantal wordt tegenwoordig  als nationaal erfgoed bestempeld.

De natuurlijke bevolking, de Aboriginals,  zie je hier volop in het straatbeeld, in het Northern Territory bevinden zich veel van hun gewijde gronden. Ze dwalen wat door het centrum, op weg naar niets, soms met hun kinderen, geen enkele haast maar ook geen enkel doel, heel triest.

We bezoeken nog een art galery vol met aboriginal schilderijen, deze staan vol stipjes en streepjes, soms staan er dieren op, zoals hagedissen en schildpadden.

Van de prijzen slaan we stijl achterover 5500 dollar is een gewone prijs maar we hebben er ook een gezien van 24000 dollar, er lagen stapels en stapels doeken, we hadden niet het idee dat er drukke handel in was.

Tegen de avond zijn we naar de markt bij Mindel Beach geweest, een markt met allerhande snuisterijen, ik kwam er nog kettingen tegen die ik ook in Turkije heb gekocht alleen kostten ze daar 5 euro en hier 24 dollar (voor het gemak: 1 dollar is 70 eurocent).

Je kon je laten masseren maar er waren vooral heel veel eettentjes. 

We hebben gewacht tot de zon in de zee was gezakt, altijd leuk en daarna weer terug met de bus, de chauffeur rekende ons als seniors en we hoefden voor het retourtje allebei 1 dollar af te rekenen, kortom een koopje.

Nu is het tijd om mijn mooie blauwe knie wat rust te geven, morgen vroeg op om de camper op halen en dan op pad naar het Kakadu National park.

Foto’s

7 Reacties

  1. Norman & Annemieke:
    25 mei 2017
    Voor een geknakte lelie, heb je een mooi blog geschreven!
    Jullie zijn misschien 7,5 uur kwijt, maar straks weer vele ervaringen rijker. Geniet lieve pa en ma!
  2. Margriet:
    25 mei 2017
    Mijn eerste reactie op je val was, toch niet nog eentje op de 1e dag van de vakantie! Gelukkig valt het mee, uitkijken hoor ! Fijn om zo'n uitgebreid verslag te lezen. Vooral Singapore zie ik zo weer voor me. En wat een vliegmaatschappij! Ik heb me laten vertellen dat het een van de beste, misschien wel de beste van de wereld is. Een mooi begin van de reis (uitgezonderd je val) goede reis
  3. Toos:
    26 mei 2017
    En valt de val mee? Geen gekke keuren he want een ziekenhuis bezoek is veel te ver.
    Ik heb gisteren de duinen rond den haag onveilig gemaakt was erg leuk.
    Gelukkig dat je vandaag de camper krijg kun je zittend de kaart bekijken .genieten he !!!!!!!!
  4. Mimi van Erp:
    26 mei 2017
    Die val houdt iedereen bezig zoals je merkt.
    Een gewaarschuwd mens telt voor twee! De camper heb je al een beetje uit kunnen proberen en vertoont waarschijnlijk minder kuren als in Zuid-Afrika.
    Hier is het tropisch, maar heerlijk om te fietsen en lekker buiten te eten. Dank voor je iitgebreide bericht, leuk om zo mee te reizen.
  5. Franca.:
    27 mei 2017
    Wat heb je weer een heerlijk verslag geschreven Christien, ga zo het vervolg lezen. Gelukkig dat je knie meevalt, maar ja dat gebeurd zomaar.
  6. Lida:
    27 mei 2017
    Hoi samen,
    Het is hier in Twente goed toeven. Lekker tropisch en mooi weer om te fietsen. Het vallen zit vast in de leeftijd Christien. Ik ben gisteravond achteruit van het afstapje bij de caravan op mijn kont gevallen. Zeer pijnlijk. Met paracetamol naar bed gegaan. :-( Het zitten valt soms vies tegen. Ik moest op de fiets echt het goede plekje van mijn zitvlak zoeken ,wat het minst pijnlijk was. Hopelijk valt het met jouw knie intussen een beetje mee. EN zie je alle kleuren van de regenboog.:-)
    Dat we allebei niet meer vallen in de vakantie!!!
    Tot mails. Groetjes van ons.
  7. Garmt en Jannie.:
    5 juni 2017
    Beetje laat dan nooit geniet van je 40 dollar, maar ik las dat je ze alweer kwijt bent. Geniet van deze reis.