Landsborough, het hinterland

Maandag 3 juli.

Ja, Ja, de Australiërs weten het zeker, voor er nog maar een meter gereden is weten zij het zeker Ritchie Porte gaat de Tour de France winnen. Grappig om te zien dat aan de andere kant van de wereld de Tour de France live wordt uitgezonden, natuurlijk wel ’s nachts maar de echte die hard neemt hem op, hier hebben ze geen uitzending gemist. Gelukkig is er ’s avonds een samenvatting. Dag een was niet echt zijn beste dag maar Ritchie komt eraan. Verbazingwekkend is het zeker omdat we in de eerste 5 weken nog geen 7 mensen hebben zien fietsen en dat waren waarschijnlijk nog buitenlanders met hun tentje achterop.

Hier aan de Sunshine coast heeft men fietsstroken aangelegd, groengeverfde stroken met een fiets erop, zondag zagen we een groepje echte wielrenners in Caloundra verder misschien 10 á 12 wielrenners langs het kustpad.

Gisterenavond  was het zo koel dat we de verwarmfunctie van airco aan hebben gehad, we slapen prima en vanmorgen was het prachtig weer een lekker zonnetje. Het is een goede keus om hier onze laatste dagen door te brengen. Het Hinterland is een prachtige groene omgeving, met watervallen en regenwoud, hellingen van 10 % moeten regelmatig genomen worden. Jammer dat dit gebied zo overschaduwd wordt door de kust. De kust is prachtig maar deze omgeving is veel afwisselender We zagen leuke dorpjes, Maleny en Montville met huizen zoals je ze graag wilt zien, bijna allemaal met een prachtig uitzicht, hetzij op de oceaan of het regenwoud. We hebben een flinke wandeling gemaakt in het Kondalilla National Park en genoten van de Mapleton Lookout, een uitzichtpunt over regenwoud met in de verte de oceaan. Kortom we hebben een heel aangename dag.

Morgen gaan we de camper inleveren, inpakken doen we morgenochtend en dan moet de camper nog wat opgepoetst worden. Voor de terugreis naar Brisbane zo’n 100 km  hebben we nog een mooie route langs de Glass House Mountains uitgezocht, de camper moet voor 16.00 uur ingeleverd worden, dat moet gaan lukken.

Dinsdag 4 juli.

Inpakdag, rustig ontbeten en dan moet alles weer in de tas. Het lijkt net of we meer bij ons hebben dan in Darwin maar dat kan niet, we hebben niets gekocht. We poetsen de camper op, gisteren ook al een deel gedaan.

Om klokslag 10 uur rijden we van de camping op naar de Glass House Mountains, die naam heeft Captain Cooke ze gegeven toen hij langsvoer in  de Moreton Bay. Het zijn een aantal oude vulkanen die al miljoenen jaren geleden zijn uitgedoofd, de overeenkomst met een glazen huis ontgaat ons, ze liggen verspreid over het landschap. Gelukkig voor ons hebben ze ergens in het midden een mooi uitzichtpunt gemaakt. Het parkeren is nog even moeilijk want er wordt een feestje gevierd op de picknickplaats en de parkeerplaats is klein en zeker niet berekend op busjes van 7 meter. Bij de vulkanen zijn allerlei wandelingen te maken, wij hebben helaas geen tijd, een paar dagen langer hadden we hier best wel kunnen doorbrengen.

Brisbane daar moeten we zijn, niet te vroeg graag. We willen nog wat eten en slaan af richting Redcliff, een kustplaats voor de rijken die in Brisbane werken, de happy few. We zien lanen, net als palmeiland in Dubai met prachtige  huizen en in de achtertuin een steiger met een flinke boot. Langs het water bij de Moreton Bay, Moreton Island ligt voor de kust, is het ronduit stil, hier wonen niet veel kinderen zo te zien. Een paar oude mensen zit onder een boom wat te lezen en verderop, ja je raadt het al zit een stelletje te picknicken.

Nog 32 km, we gaan maar richting Apollo, want aan alles komt een eind. We willen niet als laatste binnenkomen, ook moeten we nog tanken, afleveren met volle tank graag. Als we daar aankomen is het heel druk en tot overmaat van ramp doet de computer het niet. Voor ons maakt het niet uit wij hoeven alleen maar naar het centrum maar er zit een jong Nederlands stel, zij heeft 6 maanden in Melbourne gestudeerd en haar vriend haalt haar nu op en samen maken ze een kleine roadtrip. Ze willen vanavond nog graag naar Noosa en het is al bijna half 4, dat halen ze echt niet meer voor het donker. Mijn leftovers heb ik al meegegeven aan een ander jong stel maar de Nederlanders kunnen we nog blij maken met een stoeltje en een deurmatje.

De camper wordt goedgekeurd maar helaas krijgen we daar geen bewijs van mee want zoals gezegd de computer staat vast, het heeft geen zin daarop te wachten  maar vanavond wordt het bewijs per email verzonden heeft de mevrouw beloofd.

Met de taxi door de tunnel, 5 dollar extra, de taxichauffeur vraagt eerst nog of dat mag, zijn we in een half uurtje bij het Ibishotel. Lang leve de tunnel en de schoolvakantie, anders staat om deze tijd het verkeer meestal muurvast vertelt de taxichauffeur. We hebben een kamer met 2 grote kingsize bedden, wat een ruimte dat is wel wat anders dan de camper. Maar zonder kluis en zonder gratis internet, dat is nou weer jammer.

Voor het eten gaan we nog even wat wandelen even kijken waar we morgen heen moeten, wat een drukte, iedereen op weg naar huis en wij maar denken dat alle Australiers zo relaxed zijn, nou hier in de city is het ook een ratrace. Na een uurtje hebben wij het ook wel gezien en eten we een lekkere steak met frietjes en sla. Het is heel vreemd voor sterke drank en koffie betaal je hier de hoofdprijs en voor een maaltijd soms maar 2 keer zoveel. Voor de drank kan ik het me nog voorstellen (accijns) maar voor koffie niet. Ik heb me laten vertellen dat dat hier een hele cultus is, Barista wordt je niet zomaar.

Het is genoeg geweest voor vandaag en we gaan terug naar het hotel. Morgen gaan we Brisbane onveilig maken.