Sunshine coast

Vrijdag 30 juni.

Deze dag zou volgens het weerbericht de minste dag zijn deze week, het is inderdaad bewolkt als we opstaan. Onze buurman is er al vroeg bij, hij is te zien aan zijn aanhanger: hovenier. Als Arno terugkomt van de douche is hij zijn plantjes aan het water geven, hij woont in een ontzettend krakemikkerige caravan, de ramen hangen met ducktape aan elkaar, het is te hopen dat de man in het weekend een beter onderkomen heeft.

We trekken een trui met lange mouwen aan, het wordt tenslotte koud, volgens de Australiers en vertrekken.

De route gaat weer over de 2 baans Bruce Highway, gelukkig zijn er regelmatig inhaalstroken anders zouden wij de boel flink opgehouden hebben. Over het algemeen wordt hier keurig gereden, geen bumperkleven, alleen de truckchauffeurs zijn een soort apart. Vrachtwagens mogen hier net zo hard rijden als het normale verkeer en dat doen ze hier zeker voor je het weet zitten ze met 100 km achter je bumper.

Na ruim 240 km op de snelweg besluiten we de kustweg op te zoeken richting Coolam Beach, dit blijkt een mooi stukje kust te zijn, hoge rotsen allerlei baaitjes en mooie strandjes, er liggen weer veel surfers in het water.

Vervolgens worden we door de Tom Tom steeds naar de snelweg gestuurd, er is een ernstig ongeluk gebeurd verderop wat voor veel files zorgt, daar willen wij niet in terecht komen dus proberen we steeds weer naar de kustweg te komen, dat betekent extra kilometers. De wegen zijn hier ontzettend druk, het lijkt wel of iedereen hier vakantie viert.

Uiteindelijk komen we aan op camping Golden Beach in Caloundra, een camping omgeven door hoogbouw. Met zo’n naam zou je denken, een plaatsje met uitzicht op zee maar helaas, aan het eind van de straat zien we water maar deze plaats heeft geen open uitzicht naar de oceaan want Bribie Eiland ligt voor de kust, we zien het liggen. We maken nog een wandelingetje voor de avond valt, het is hier om half 6 uur al donker, het is tenslotte winter. Er is wat strand, maar het water is heel ondiep, er staat een man 200 meter uit de kust te vissen, hij staat tot zijn knieën in het water.  

De kuststrook aan de oostkust zijn wisselend mooie stranden of mangrovebossen, deze bomen groeien in zout water, hun wortels groeien niet naar beneden maar komen iets verderop weer boven water, ze maken deel uit van een bijzonder ecosysteem maar het blijft een raar gezicht die bomen in het water, in Gladstone stonden ze ook 3 meter van de kant. Vroeger mochten ze gekapt worden maar dat mag tegenwoordig niet meer, dat heeft alles te maken met het milieu. Nu zou je denken dat Queensland heel zuinig en milieubewust is met het Great Barrier Reef voor de deur, maar nee hoor. In het Northern Territory moest je betalen voor plastic zakjes en werd afval gescheiden ingezameld maar hier gaat alles op de grote hoop en je wordt bedolven onder de plastic zakjes, zonde hoor, ik ben van de zakjes maar een tasje gaan haken, krijgen ze tenminste nog een tweede leven.

Als het donker wordt komt ook de kou, en we gaan snel naar binnen, we zijn 300 km zuidelijker, dat is goed te merken. Dat wordt lekker met de beentjes op de bank vanavond, morgen is er weer een nieuwe dag.

Zaterdag 1 juli.

Hoe is het mogelijk in deze moderne tijd, onze camping heeft geen internet voor de gasten, zelf natuurlijk wel. Een camping zo dicht bij Brisbane, bijzonder hoor, de manager leek er nogal trots op te zijn? De camping is wel een bejaardenoord maar toch. Nu maar hopen dat de volgende camping wel weer internet heeft, we zullen zien zondag.

De nacht was koel maar ja het is hier winter, dat wordt vanavond onze lange pyjama maar weer uit de mottenballen halen. Gelukkig hebben ze hier wel verwarmd sanitair, dat mag ook wel het is onze duurste camping: $50,-/ nacht.

Ik heb op goed geluk mijn campings gezocht om er zeker van te zijn dat we deze vakantieperiode  een plekje hebben maar daardoor zijn we gisteren wel wat dopjes voorbij gereden. Geen nood vandaag gaan we die bezoeken, om 9 uur staan we in de supermarkt om onze laatste boodschappen te doen voor deze trip en dan rijden via de kustweg naar Maroochydore, de kust is prachtig mooie stranden, je kan die stranden niet overal bereiken vanwege mangroves of bebouwing dus aan het strand in die dorpjes is het erg druk, het is tenslotte weekend. We kunnen de camper langs de weg parkeren en drinken onze koffie op op een bankje met uitzicht op een surfstrand, er is genoeg te zien. Wat wel opvalt dat hier nergens parkeergeld betaald hoeft te worden. Via Coolum Beach rijden de we door via de kustweg naar Noosa Heads, we hebben er veel over gehoord, het moet een leuk plaatsje zijn maar willen het toch zelf graag zien.

Daar aangekomen blijkt dat iedereen dat wil, dat wordt stapvoets rijden, uiteindelijk vinden we een parkeerplekje in een zijstraatje en moeten een stukje terug wandelen. Het strand is behoorlijk gevuld met zonaanbidders in zwemkleding, alleen maar jongelui die zijn nog nergens bang voor, de rest: ouderen en kinderen zijn goed beschermd tegen de zon vooral de kinderen, je ziet nauwelijks een kind zonder zonnehoed. Huidkanker komt heel veel voor in Australië. Townsville werd zelfs de cancer capital of the World genoemd.

Na een rondje over het strand en de winkelstraatjes zoeken we de camper weer op. Gelukkig geeft de TomTom een andere route terug aan want we hadden niet veel zin om ons weer vast te rijden. In Moolooloba strekken we nog even de benen en lopen naar de Wharff, de haven met mooi uitzicht over de rivier. In 2014 hebben we hier met Mario en Rere gelopen.

Het koelt al weer aardig af, we zijn moe en gaan naar de camping. Nog even een biertje voor het echt donker is. Vanavond even een verhaaltje schrijven, gelukkig kan dat in Word en heb ik het internet daar niet voor nodig. En dan is er koffie. We lezen nog wat en voor dat we het weten  vallen onze ogen dicht.

Zondag 2 juli.

De laatste dag aan de kust van Australië, onze camping ligt in een buitenwijk van Caloundra, een dorpje wat we nog niet gezien hebben.

Het is zondag en we slapen wat uit, het strand is dichtbij en onze volgende camping ligt maar 25 km landinwaarts, dus hebben we geen enkele haast. Deze camping vonden we niet echt geweldig, het lijkt wel een gesticht, overal bordjes en briefjes wat je niet mag, daarbij komt dat de manager voortdurend rond loopt en dat voelt toch wat ongemakkelijk, daarbij komt dat als er geen caravans staan het een groot veld is met betonnen platen en weinig privacy, wij hebben toch graag wat meer groen.

Er is een markt in Caloundra, we kunnen de camper op een parkeerplaats langs het strand kwijt en wandelen terug naar de markt. Een markt met kraampjes vol met zelfgemaakte kinderkleding, biologische groente en ook de Tell Sell promotors ontbreken niet, gelukkig geen onderbroeken en sokken zo als bij ons.

Na de koffie maken we een lange wandeling over het kustpad en brengen een deel van de middag door met een boek en met uitzicht op de zee tussen alle Australische families, die aan het barbecueën of picknicken zijn. De jeugd houdt zich bezig met allerlei balspelen, we zitten regelmatig in de weg maar de Australiërs verontschuldigen zich alleraardigst. Zij zijn heel beleefd en niemand maakt zich druk. Wanneer ik me verontschuldig wordt er regelmatig gezegd: don’t worry Doll, ook door veel jongere mensen en ik zie er al heel lang niet echt als een pop meer uit.

De zon schijnt heerlijk maar de mensen weten niet echt wat ze met dit weer aanmoeten. Er zijn er die in een T-shirtje, korte broek en teenslippers rondlopen maar we zien ze ook in winterjas, laarzen en gebreide muts, vreemd hoor.

In Landsborough ligt camping Ocean View, Arno dacht dat ik een foutje had gemaakt met het bespreken, de camping ligt 25 km verderop maar nee hoor, de camping ligt op een heuvel en in de verte kun je de zee zien liggen. Hij wordt gerund door een ouder echtpaar, ik heb het idee dat ze de 60 wel gepasseerd zijn, maar ze hebben 2 jaar geleden de camping gekocht, dat is pas durven ondernemen, zij doet de administratie en hij het buitengebeuren.

In vergelijking met de vorige camping voelen we ons hier meer thuis, dit worden onze laatste 2 nachtjes in de camper. De eigenaar vertelt Arno dat morgenvroeg om kwart over 6 de zon heel mooi uit de zee opkomt, ik betwijfel of hij dat redt, het wordt weer koud vannacht en om dan zo vroeg je warme bedje uit te moeten voor een foto, we zullen zien.