Christchurch city

16 April

Laten we zeggen dat het weer wisselvallig is, het miezert weer. We zijn bijtijds wakker. Eerst rustig ontbeten en toen aan de gang. Alles moet weer terug in de tas en dat gaat eigenlijk sneller dan verwacht. Na de verplichtte schoonmaak van het toilet en de vuilwatertank zijn we om half elf op weg naar het hotel. De grote tassen gedropt, nog even langs de pomp want de tank moet vol en op naar de Campervan verhuurder.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik had gisteren het adres al in de Tom Tom gezet, alleen De Havilland way was er volgens onze Tom niet  maar wel een De Havillandstreet en wij denken dat zal wel hetzelfde zijn. Je gaat toch niet twee keer dezelfde naam gebruiken. Helaas we kwamen in een woonwijk terecht en wat nu? We moesten ergens een plattegrondje hebben? en je raadt nooit waar dat nou was. Juist in de tas in het hotel. Het moet ergens in de buurt van het vliegveld zijn dus die kant maar op. Vlakvoor we het vliegveld opreden zijn we bij de laatste rotonde rechtsaf afgeslagen. De car aan de kant gezet en aan een vriendelijk ogende voorbijganger de weg gevraagd. Yes Yes, it does ring a bell  zei de vriendelijke man maar nee hij wist het verder niet er kwam en steeds nieuwe straten bij. Mijn vroegere baas zei altijd: een goede padvinder kan alles dus even denken. De hele camper was leeg inclusief de plattegrond van Christchurch. Arno moet hebben gedacht opgeruimd staat netjes. Gelukkig nog wel een campinggids met daar een algemeen kostenloos nummer van Alphacampers, een telefooncel opgezocht en gebeld en uitgelegd. Bleek dat we er vlakbij waren we hadden bij de laatste rotonde linksaf moeten gaan in plaats van rechtsaf en daarna nog een keertje links, het kon niet missen. De camper afgeleverd op een plaats waar alle campers worden ingeleverd. Er zijn heel veel camperverhuurbedrijven maar hier is het allemaal een en dezelfde er is zo totaal geen concurrentie, eerder een monopolie. Dat zou in Europa niet kunnen daar zou onze Neelie Kroes wel tegen optreden. Het is hetzelfde als bij de dagtochten en boottrips, zo blijft de prijs lekker hoog. Er werd niet eens gecontroleerd of we schade hadden want wij waren volledig verzekerd dus: don’t worry. Binnen no time werden we met een busje naar het vliegveld gebracht vandaar af konden we een bus pakken naar het centrum. Eerst daar een kopje koffie gedronken, konden we gelijk even rondkijken waar we overmorgen moeten zijn.

Met een de bus terug naar het hotel. We moesten vreselijk lachen,De bus was een vreselijk oude barrel, grote gaten in de bekleding, geen enkele vering in de stoelen , de deuren sloten niet goed, de chauffeur moest regelmatig van zijn plaats komen om een flinke trap tegen de open deur te geven zodat deze dicht ging. Zelf maakte hij daar het grapje over dat hij daar extra voor betaald kreeg. In Nederland is dat ondenkbaar en worden alle bussen van het openbaar vervoer direct gemaakt, er mag geen krasje opzitten. Nou hier maakt dat niets uit als het maar rijdt.

We hebben prachtig uitzicht, ja dat had je gedacht, we kijken tegen een blinde muur en die staat vlakbij. Gelukkig hoeven we er alleen maar te slapen en dat zit wel goed, we hebben twee kingsize bedden.

Het hotel staat midden in het aardbevingsgebied van 2011 en 2012. Het ziet er hier uit als een oorlogsgebied. Heel veel gebouwen hebben onherstelbare schade opgelopen en zijn al gesloopt. Ook staan er veel gebouwen leeg en sommige worden aan alle kanten gestut en wachten op herstel. Doordat het blijft regenen lijkt de omgeving nog troostelozer dan het al is.

We zoeken de winkels op, kopen een fles wijn voor vanavond en gaan eten bij de Vietnamees, lekker spicy chicken  (Vietnamese style).

17 April

Witte donderdag. Onze laatste dag in Nieuw-Zeeland.

Geen bed opzetten en opmaken gisteravond. We waren er al zo aan gewend geraakt en het had ook wel iets. Ik ging altijd tanden poetsen en Arno legde in die tijd de banken en tafel plat en als ik terugkwam dekte ik het bed op en dan ging Arno tandenpoetsen. Zo werd het nooit te druk  in ons huisje op wielen en waren we tegelijkertijd klaar om te gaan slapen.

Vandaag gaan we eerst de Cathedral eens bekijken, hij is afgezet met kleurige hekken maar er zijn stukjes waar je doorheen kan kijken. Wat een ravage, het is nu een bouwval, die aan een kant helemaal open is en daar gestut wordt door stalen balken. Die balken schijnen bij de beving in 2012 als een stormram te hebben gewerkt en hebben zo de boel nog verder beschadigd. De Bellltower is helemaal verwijderd. De reden dat er niets aan gebeurd is dat er een juridische strijd gaande is, de bisschop wil de zaak platgooien en een nieuwe moderne kathedraal bouwen maar een groep tegenstanders wil dat hij weer in de oude staat  hersteld wordt. Dat kan allemaal dus nog wel even duren. Bij veel beschadigde gebouwen ligt de zaak stil omdat men (de verzekering en de eigenaar) het er niet over eens is wat er nu moet gebeuren. Its all about the money folks.

We rijden met het oude elektrische trammetje naar het museum en de Botanische tuin. We gaan eerst het museum in, bijna alle grote musea zijn gratis, een donatie wordt uiteraard wel op prijs gesteld. Een mooi museum met een uitgebreide vogelafdeling, waar we alle vogels die we gezien hebben nog eens van heel dichtbij bekijken. Ook is er weer een afdeling over de Maori’s en de pioniers. We bekijken onze mail nog even in het museumcafe onder het genot van een kopje koffie. We zien op een gegeven moment iemand fish en chips bestellen en ja het is al lunchtijd dus doen we gezellig mee.

Het is ondertussen flink gaan regenen, we hebben dus de verkeerde keus gemaakt en hadden eerst de tuin moeten bekijken, helaas.

Met het trammetje gaan we naar de Card board Cathedral, Het trammetje wordt dit keer bestuurd door een man die erg lijkt op onze goede vriend Gerrit die al 25 jaar op de buurtbus rijdt, alleen deze heeft een mooie jas en pet op.

De kartonnen kathedraal is een project van een Japanse kunstenaar, niet alles maar heel veel is gemaakt van de kartonnen  rollen die overblijven van papierrollen. De spanten van het dak, de kansel en een kapel zijn van karton (wel heel stevig karton hoor) maar het dak is, je raadt het zeker al, van golfplaten. Er hangt een hele moderne kruisweg , heel toepasselijk zo voor Pasen.  Deze kerk staat op een plaats waar eerst een andere kerk stond maar doet op dit moment dienst als kathedraal .

Ondertussen zijn we behoorlijk nat geworden  en er staat een koude wind (de North Western die te vergelijken is met de Santa Ana wind in Californië) en we besluiten op zoek naar eten te gaan voor vanavond. De straat gaan wij niet meer op. Voor morgenochtend hebben we bij de I-Site nog even een supershuttle geregeld die ons opkomt halen om 4 uur, dus dat wordt een kort nachtje.

Morgen vliegen wij naar Brisbane om de Pasen door te brengen met mijn broer Mario en zijn vrouw Rere, die in Australië wonen.

Dit is het einde van onze reis door Nieuw-Zeeland, het was mooi, bijzonder en we hebben heel leuke dingen gedaan maar vooral heel veel gezien. We hebben  veel geluk gehad met het weer.

We hebben bijna 6000 km gereden over hele smalle, bochtige wegen zonder een krasje en dat in een land waar ze aan de verkeerde kant  van de weg rijden, we zijn toch wel een beetje trots dat we dit gedaan hebben. In ieder geval hebben we weer veel herinneringen gemaakt, waaraan we later nog eens aan terug kunnen denken.

We hebben het heel leuk gevonden dat ons blog zo goed is bekeken en danken iedereen voor de alle reacties.

Groeten van C& A