Het Oosten en Dunedin

8 April

We staan op met een mooi uitzicht over het water. Natuurlijk zijn we om zeven uur  wakker (wintertijd) maar nu kunnen we lekker rustig aandoen. Douchen hoeven we niet want er is geen douche dus dat scheelt. Ineens zijn we klaarwakker als er aan de waterkant een “pinguïn” staat, tenminste dat denken wij. De pinguïns die hier zijn zien er heel anders uit dan die op de Zuidpool. We maken allerlei foto’s maar dan slaat het beest ineens zijn vleugels uit en is het dus een vogel. Wat voor een? Wij weten het niet.

De reis gaat als nog naar Curio Bay, pinguïns zullen we niet meer zien maar met laag water is daar een Petrifid Forest te zien, Een versteend bos uit de Jurrasic tijd. Omdat er zoveel mensen naar toe komen slijt het af, veel mensen proberen een stukje mee te nemen. Jammer. De pinguïns moeten we maar in de dierentuin gaan kijken.

De reis gaat verder naar de Mac Lean Falls. We zijn benieuwd! Op het Noordereiland was de waterval geen echte waterval maar een grote stroomversnelling maar dit is een echte. We lopen een twintig minuten door mooi groen regenwoud. Met al zijn varens,  bomen vol mos waar dan ook weer van alles op groeit is dat beslist geen straf. Het eerste deel van de waterval is mooi, maar als we doorlopen krijgen we hem in zijn geheel te zien en dat is zeker de moeite waard. Hij is wat gelig van kleur, dat komt waarschijnlijk door de grondsoort  van de onderliggende delen.

Het is hier aan deze kant van het eiland  veel kouder en het regent steeds wat, niet veel maar het is genoeg om mooie groene weiden te krijgen, die wederom vol staan met schapen en lammetjes. Ondertussen begrijpen we wel waar bijna alle lamskoteletjes vandaan komen. We eten een boterhammetje op Florence Hill, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de zee.

Nugget Point is een rots punt in zee waar ook weer allerlei zeehonden en zeeleeuwen enz. “kunnen” zitten, we gaan eens kijken. ( veertig kilometer omrijden)  De laatste  tien kilometer  is weer een gravelweg, gelukkig niet al te smal en dan nog een kilometer lopen terwijl de wind ons uit ons jasje blaast. Het resultaat:  een mooi uitzicht maar geen beest te zien.

Genoeg voor vandaag. Onze camping is het Kiwi Holiday Park in St Kilda , een buitenwijk van Dunedin. De camping ligt vlakbij de zee en ’s avonds zien we de lichtjes van Dunedin om ons heen. Het is een goed uitgangspunt als we morgen het schiereiland Otago willen bezoeken of naar het centrum van de stad willen. Wat het wordt laten we afhangen van het weer morgen. Weer 250 kilometer gereden, de teller staat ondertussen op ruim 4500 km.

9 April

Het zonnetje schijnt( weer geluk) dus gaan we het schiereiland Otago op. We rijden dicht langs de waterkant. Het water is niet diep zo te zien maar ik vind het toch geen prettig idee. We stoppen regelmatig want er zijn weer mooie foto’s te maken.

Vlak langs de waterkant zwemt ineens een flinke octopus. Hij kruipt steeds weg onder de rotsachtige oever maar regelmatig zien we hem zwemmen. Of de foto gelukt is weet ik nog niet want hij is heel donker roze, een goede schutkleur bij de rotsen.

We rijden door tot het uiterste oosten. Daar stopt de weg bij een albatros centrum. Je kan er uitleg krijgen en eventueel van uit de verte albatrossen zien broeden. We besluiten de albatrossen gewoon met rust te laten en wandelen er wat rond. Op onze boottocht van Stewart Island hebben we ze zien vliegen in de vrije natuur en dat was wel zo leuk.

Op de terugweg stoppen we bij Lanach Castle. Een kasteel gebouwd in 1870 door een rijke Australische bankier. Hij heeft er met zijn drie opeenvolgende echtgenotes in gewoond. De man heeft zich in het hoofd geschoten in het Nieuw Zeelandse parlement. Zijn kinderen hebben het verkocht en het is een aantal keren in andere handen overgegaan . In 1968 heeft een familie het gekocht en het huis en de overwoekerde tuin weer zo goed mogelijk in originele staat terug gebracht  Hetgeen goed gelukt is. Het was prachtig weer , er bloeide nog van alles in de tuin en er waren prachtige vergezichten over Otago Harbour. De wandeling heeft ook nog nut want ik wilde graag wat namen weten van planten die we steeds langs de weg zagen en die konden ze me daar verschaffen.

We werden door de TomTom via een andere veel hogere weg terug geleid naar Dunedin. Het hele Zuidereiland is eigenlijk een groot Natuurpark met hier en daar wat plaatsjes. Ik heb me laten vertellen dat maar 10% van de inwoners van Nieuw Zeeland op het Zuidereiland woont. Veel jeugd trekt weg naar het Noordereiland of naar Australië.

Dunedin is een stad met 135.000 inwoners . De oppervlakte is behoorlijk groot want er zijn alleen maar vrijstaande huizen. De stad is gebouwd op allerlei heuvels , alleen het centrum is vlak. Het centrum heeft nog veel oude gebouwen, veel zijn rond 1900 gebouwd.  De eerste blanke pioniers waren voornamelijk Schotten. Er staat een mooi station, gebouwd in de Vlaamse Renaissance stijl. Het gerechtsgebouw en een aantal “echte” kerken zijn ook van die periode.

We brengen ook nog een bezoekje aan het Otago Museum. We kijken rond bij de Maori’s.  Zij hebben toch een hele rijke cultuur , veel is afgewerkt met prachtig houtsnijwerk. We zien de afdeling over de Pacific en bekijken de natuur afdeling. We leren een heleboel.  De vogel die we gisteren zagen is een Maquire Island Shag . Ook zagen we alle dieren, die hier voorkomen. Weliswaar dood en opgezet maar mooi wel van 50 cm afstand. En albatros is wel 80 cm en zijn jong, nog helemaal in het dons was toch ook nog gauw 65 cm.  Ook de kiwi en de pinguïns hebben we bewonderd.

Nadat het museum sloot zijn we snel wat gaan eten. Het wordt snel koud en donker nu de klok is verzet dus zoeken we snel de camper op. We gaan naar  Leith Valley Motorcamp, een camping in het noorden van de stad zodat we morgen zo door kunnen via de SH1 naar het noorden.

Het is heel leuk om jullie commentaren te lezen. Dank daarvoor, zo weten we dat we het niet voor niets maken . Alhoewel , ondertussen is dit blog i.p.v. een verhaaltje voor de thuisblijvers ook een beetje ons persoonlijke dagboek geworden. We moeten wel want het gebeurt ons regelmatig dat de receptioniste van de caming ’s avonds aan ons vraagt waar we die dag vandaan komen en dat we dan allebei al heel zwaar moeten nadenken. We zien zoveel en als we het niet opschrijven vergeet je snel wat.