Grand Canyon Nat Park

15 juni Grand Canyon, Desert View.

Morgenstond heeft goud in de mond, we zijn vroeg wakker, mede dankzij het koffiekotje waar we naast staan en dat al ontbijt serveert vanaf half zeven. Tachtig miles is het rijden naar Campground  Desert View, dat is 2 maal linksaf en 1 keer rechts (geintje). We arriveren er om half tien, dan hebben we zeker plaats, er is eenrichtingsverkeer, helaas zit onze deur aan de verkeerde kant, niet erg hoor lopen we een paar passen meer. Vlakbij de campground is de uitkijktoren van Desert View, het is zaterdag de parkeerplaats staat vol. We mengen ons tussen de mensen, bekijken de toren, genieten van het adembenemende uitzicht en eten een ijsje, 2 scoops in een soepbord, heel lekker en veel.

De middag brengen we door met een lunch en daarna een kleine siësta. Om 3 uur starten we de camper weer om wat uitzichtpunten te bekijken. De Desert View scenic road loopt tot het visitorcentrum van Grand Canyon en heeft een aantal uitzichtpunten, helaas mogen daar alleen voertuigen komen die niet langer zijn dan 22 feet, in 2010 konden we die wel bekijken. We zijn een beetje burgerlijk ongehoorzaam en rijden er een aantal toch op, er is gewoon ruimte. Het is heel erg nevelig en de zon staat niet zo geweldig. We besluiten terug te gaan en morgen de anderen te bekijken misschien is het dan niet zo warm en staat de zon beter.

Na het eten gaan we nog even luisteren naar het praatje van de ranger, het was meer een vraag en antwoordspelletje, we mochten het opschrijven maar ook tekenen en kleuren, een beetje de slappe lach kregen we ervan.

Na alle drukke dagen vielen bij ons de ogen zeer vroeg dicht, heerlijk rustig zo’n campground van de Nationale parken.

16 juni Grand Canyon Mather campground.

Voor komende nacht hebben we thuis in januari al plaatsje kunnen/ moeten reserveren, het ontbijt is heel relaxt en dan op naar de volgende bezienswaardigheid. Eerst alle uitzichtpunten die we gisteren niet gedaan hebben. We stoppen even bij Grand view Point en lezen er dat ene Pete Berry hier in 1890 een kopermijn begon, eerst ging dat goed, de koper was van een hoog gehalte maar toen de koperprijzen in 1897 crashten is hij overgegaan op het toerisme. Hij bouwde een hotel en er kwamen toeristen, die moesten er wel een 12 urige rit per postkoets voor over hebben om daar te komen. Daarna is het visitorscentrum, aan de beurt, daar is ook een grote parkeerplaats voor campers en aanhangers, je wilt niet weten hoe druk het daar al is om half tien. In het visitorscentrum bekijken  we weer de film, ditmaal een mooie natuurdocumontaire. De Coloradoriver die door de canyon stroomt en door wiens water de kloof in miljoenen jaren zo is uitgesleten is 277 miles lang en begint bij Lees Ferry, een punt naast de Marble Canyon waar we hebben overnacht en we inderdaad de rafters het water in hebben zien gaan, Hij is op sommige punten 12 mijl breed en een mile diep. Hij eindigt bij Lake Mead en dat hebben we ook al gezien, leuk hoor.

We gaan weer een stukje wandelen langs de Rim (rand ) van de Canyon naar Yavapai point. Wederom kijken we onze ogen uit bij het zien van alle Aziaten die hier halsbrekende toeren uithalen voor een foto, meestal van zichzelf. Het weer betrekt wat en na het museum over de geologie gezien te hebben brengt de shuttle bus ons weer naar de parkeerplaats. Het is kwart voor een en er ontstaan weer wat lege plekjes voor campers.

Op naar Mather Campground, we checken in en staan weer prachtig in het bos, eerst maar een boterhammetje maar dan is er geen streepje blauw meer aan de hemel te zien en vallen de eerste druppels, het gaat regenen. Dan maar van de nood een deugd maken, we gaan aan de thee.

Om half drie is het weer droog en nemen we de shuttlebus naar Bright Angel Trailhead, dat is een punt waar een wandeling begint diep de kloof in, onze bedoeling is morgen naar het 1,6 mile point te lopen en daar weer om te draaien. In 2010 hebben we dat ook gedaan, ben benieuwd of dat morgen weer gaat lukken. Het weer is bewolkt maar niet koud, gisteren konden we geen fatsoenlijke foto’s maken door de warmte. Nu is dat veel beter, we kunnen ver in de Canyon kijken. Na weer een heerlijk ijsje en een leuk gesprek met een echtpaar uit Maine nemen we de shuttlebus naar Hermits Rest, een busrit van zeker 70 minuten met diverse stops. Er zijn punten waar we een mooi zicht hebben op het Bright Angel Trail en er zijn er waar we de Coloradoriver kunnen zien. Om 7 uur gaan zijn we weer terug en nemen we aan het biertje, het was weer een indrukwekkende dag. Wat voelt een mens zich nederig en klein bij zo’n prachtige natuur. De generator gaat een uurtje aan, we zijn er geen fan van, het geeft een rotlawaai en zeker in deze omgeving, maar ik moet even mijn verhaaltje afmaken. Het wordt een chique diner.