Route 66

18 juni Route 66.

Och dan wordt je wakker en is het de laatste dag met de camper. Er wordt flink gerommeld op de camping. Gisteravond kwam er om kwart voor acht nog een Duitse familie aan met 3 campers en te zien aan hun activiteiten zijn ze van plan om de camper morgen voor elf uur in te leveren, dat vereist van hieruit een heel strakke planning. Las Vegas is 265 km verderop. We kijken alvast hoe het niet moet. Door de bedrijvigheid zijn wij ook weer voor achten op pad.

We gaan het historisch centrum van Seligman bekijken, dat ligt een mijl verderop en is niet meer dan 200 meter doorgaande weg wat winkels, restaurantjes, motels en een benzinepomp. Zie daar de overblijfselen uit de glorietijd toen er nog geen grote snelweg langs lag. We gaan de Route 66 rijden tot Kingman, daar is ook het Route 66 museum gevestigd.  We rijden 60 miles over een ontzettend saaie en mistroostige weg door de woestijn, het enig wat een lach op ons gezicht brengt zijn rode bordjes met daarop een zin en samen is het een soort slogan in de trant van Loesje, zoals You can drive a mile a minute but there is no future in it. Om de tien mile zien we een ander. Later lezen we in het historisch museum in Kingman dat deze slogans afkomstig zijn van de “Burma Shave” een fabrikant van scheerschuim. In de vroegere dagen gingen de slogans meestal over stoppels en baarden. We moeten wel even aan onze “Zwitserse vrienden” uit het Petrified Forest denken die de Route 66 per e-bike doen. Hier is echt niets aan, daar komt nog bij dat er een flinke zijwind waait. Arme Zwitsers. We stoppen nog een keer in Peach Springs, een Navajodorp, een kruising met wat verspreide “huizen” en een benzinepomp. Hier is niets wat aan de roemruchte jaren herinnerd

In Kingman rijden we in eerste instantie het historisch centrum voorbij maar rechtsaf bij de volgende kruising komen we toch waar we wezen moeten. We parkeren de camper naast die van een oude Duitser met zijn vrouw, 81 en 77 jaar oud. Hij was op weg naar een grosse enge Schlucht. Ik kon het niet thuis brengen maar later bleek het om de Grand Canyon te gaan, hoezo nauw? Gelukkig waren ze niet alleen want dan ben ik bang dat ze nooit meer thuis zullen komen. Je moet niet achter de geraniums gaan zitten maar of dit verantwoord is ? In Kingman bezoeken we het Route 66 museum, de hele geschiedenis over het ontstaan komt langs, hoe mensen tijdens de depressie rond 1930 an mass naar het westen trokken voor een betere toekomst. Er is niet veel veranderd sinds die tijd, nu komen de mensen alleen uit het zuiden. Ook hier zien we weer een film en bekijken we een grote hoeveelheid elektrische auto’s, die zijn er al sinds 1912. Denken we tegenwoordig dat we bij de tijd zijn met een elektrische auto. Aansluitend gaan we naar het Historisch museum, daarvoor is ons entreekaartje ook geldig. Daar wordt uitgebreid ingegaan op het leven van de pioniers.

Het is ondertussen heel warm geworden, boven de dertig graden, we houden het voor gezien en gaan weer naar de camping bij Lake Mead, dan hoeven morgen nog maar 20 miles te rijden om de camper in te leveren. Tassen  inpakken doen we morgen. Na 179 miles leggen we onze pootjes omhoog. Het is weer mooi geweest. Vannacht hadden we het koud en hebben ons tweede dekbed  nog over ons heen gelegd, Arno had vanmorgen de neiging om de verwarming aan te zetten. Nu is het 38 graden Pfft. We gaan genieten van ons uitzicht: Lake Mead.

De foto’s staan er ook op, inclusief die van Bright Angel Trail.