Las Vegas

19 juni Las Vegas.

Jeetje, dat is wel even wat anders, om half zeven wakker te worden met 31 graden. Onze koelkast kan het niet aan maar dat is geen ramp er zit toch niets meer in de vriezer en met het water wat er nu instaat kunnen we de koelkast gelijk schoonmaken. Nadat we gedoucht hebben gaat de airco op hoog, dat hebben we nog niet ‘s morgens gedaan maar nu moet het anders leggen we het af. We hebben niets gekocht en er is wel van alles uit onze tas gegaan, toch lijkt het of hij bijna niet dicht kan. Tussendoor ontbijten en drinken we koffie in de schaduw van de camper, niet dat het daar minder warm is maar we willen ook niet binnen zitten, wat iedereen om ons heen wel doet.

Cruise America, waar we de camper inleveren is maar 33 kilometer verderop en om tien over tien draaien we de parkeerplaats op, we hebben de camper nog even netjes afgetankt en geen schade gemaakt en al zou dat wel zo zijn zou het toch niet te zien zijn zoveel heeft deze bak al geleden, alles in orde, gelukkig. Met onze leftovers, zoals de broodrooster en de glazen kunnen we een ander echtpaar nog blij maken. Bij de balie bellen ze voor ons een taxi maar die laat erg lang op zich wachten, verschillende gezinnen hebben de Uberapp of de Lyftapp en dat gaat zeer snel en is de helft goedkoper.

In het hotel, Circus Circus weten we intussen de weg, even makkelijke schoenen aan en na een kopje koffie wagen we ons in de hitte. Dat valt niet mee, een maand geleden hadden we het koud en moesten we een trui aan. Eerst maar water halen want zonder kom je niet ver. Vegas is een groot gokpaleis en winkelcentrum De hotels hebben allemaal een heel groot casino en heel veel winkels, sommige zijn heel chique, Louis Vutton, Michael Kors, Ballangia, noem maar op, niet dat die winkels het druk hebben maar toch. In de hotels is het heerlijk koel door de airconditioning die overal op volle toeren draait. Het verwondert ons steeds weer hoe weinig de Amerikanen met het milieu bezig zijn, water en elektriciteit besparen, afval scheiden, ze doen het nauwelijks. Ze doen vooral aan Single Stream Recycling, flikker alles maar bij elkaar. We gaan weer naar het Venetian, even kijken naar de gondels, er vaart een bruidspaar mee en we eten een ijsje op het “San Marcoplein”. Kregen we bij de Grand Canyon een soepbord vol ijs, hier twee miezerige bolletjes voor de echte Venetiaanse prijs van zestien dollar maar och geld moet rollen, nietwaar. Na een biertje, twee voor een dollar? Happy hour kopen we een buskaartje dat is 24 uur geldig en gaan we naar Fremontstreet, dat is het oude centrum van Las Vegas, daar is ’s avonds van alles te doen. De straat is overdekt met een soort scherm en vanaf 8 uur wordt daar elk heel uur een licht en geluidsshow op geprojecteerd, heel bijzonder. Zagen we op de strip al wat bedelaars, hier lijkt het wel of ze zich verzameld hebben, ziet er verdrietig uit, veteranen, gehandicapten mensen mensen zonder huis, een uitwas van de welvaartsmaatschappij.

We hebben honger gekregen en gaan eerst bij een casino wat eten, een groot bord kip met aardappeltjes, een salade en een grote coca cola twee keer de prijs van een ijsje. Raar hoor dat verschil in prijzen hier. We staan net voor acht uur weer op straat en kunnen de lichtshow zien. Er is tegenwoordig ook een soort kabelbaan die helemaal door de straat loopt, als een vogel, in een harnas vliegen ze met zijn vieren door de straat,  vooral leuk voor de jeugd. Er treden allerlei artiesten op en ik koop nog een cd van een saxofonist. Om negen uur gaan we weer naar de bus want we willen graag de fonteinen van het Bellagio zien spuiten, dat doen ze ’s avonds elk kwartier. De terugweg gaat niet zo vlot als de heen weg, de Strip is overvol en het verkeer kruipt, we zijn net op tijd voor de show van kwart voor tien, Lucy in the sky with diamons. We blijven nog even hangen voor de show van tien uur, een rock en roll nummer, daarna gaan we terug. Gelukkig hebben we een buskaart maar zoals gezegd, de bus gaat zo traag als een slak maar gelukkig hij heeft airco. De jongeman met zijn Chinese vriendin die tegenover ons zit is zeer geinteresserd in waar we vandaan komen, zelf zijn ze op weg naar Fremontstreet om ossestaartsoep te gaan eten, die is pas om elf uur ’s avonds klaar. Altijd leuk zo’n babbbeltje in de bus. Het  is elf uur geweest als we op onze kamer aankomen, we zijn kapot. Je kunt beter wandelen in de vrije natuur. We vallen als een blok in slaap.

20 juni Las Vegas vervolg.

Het valt niet echt mee om op gang te komen, dat hoeft ook niet want we hebben vandaag niet al te veel op het programma. Het is half elf als we ontbijten met 3 pannenkoekjes en een seniorcoffee bij Mac Donalds. De jongeman achter de balie vindt het maar een mager ontbijt en als ik zo om me heen kijk klopt dat ook als je ziet wat sommige wegwerken, allerlei burgers, jakkes.

We gaan eerst weer water halen, het lijkt vandaag nog wel warmer dan gisteren , dat klopt ook het wordt 38 graden. Het beroemde Las Vegas Sign  willen we zien en wij niet alleen. Eerst hebben we wat moeite om in de bus te komen, de eerste bushalte staat zo in de zon dat we het maar een paar minuten uithouden, de volgende is buiten gebruik en ondertussen hebben we al weer behoorlijk wat voetstapjes gezet. Het “grote” bord met daarop welcome to Las Vegas is een beetje een teleurstelling. Het bord staat tussen de rijbanen en er staan al heel wat mensen te wachten om hetzij liggend  of zittend op de foto te komen. Dat duurt ons veel te lang wij nemen wel een foto van opzij.

De hotels vanaf deze kant hebben we nog niet gezien dus gaan we uit de bus bij het  Luxor, een pyramide met daarvoor een heel groot sfinxbeeld en een obelisk, ze hebben er wel werk van gemaakt. Binnen raken we helemaal de weg kwijt dan eerst maar wat eten, wie weet helpt dat. Niet dus later blijkt dat we in een ander hotel zijn beland en we ook nog eens de verkeerde kant op zijn gegaan. Datzelfde gebeurt ons ook in het Excaliberhotel, het zal de vermoeidheid wezen, op elk bankje dat we zien moeten we even gaan zitten. We lopen nog even de miracle mile, een mijl vol winkeltjes. Sommige mensen kopen een tas van Louis Vutton als ze op vakantie zijn maar ik kon de verleiding niet weerstaan een klein reis stoomstrijkijzertje te kopen, dat is weer eens wat anders. Het is bijna happyhour we gaan een biertje drinken, maar willen we het hele stuk niet terug moeten lopen zullen we op de tijd moeten letten . Twintig minuten voor dat ons kaartje verloopt staan we bij de halte maar geen bus. Twee minuten voor tijd komt de bus Pfft dat is nog eens vakantiestress. In het hotel doet Arno een dutje en ik  ga typen. We gaan beneden een pizza eten, nog even een voorstelling in het kleine circustheater en dan gaan we naar boven. Tassen pakken en het verhaal afmaken. Morgen om half twaalf vliegen we.

We hebben een fantastische reis gehad en heel veel mooie dingen gezien maar helaas was dit een reis met een grote zwarte rand, het overlijden van twee mensen in onze omgeving doet zeer. We wisten wel dat we zeer bevoorrecht waren maar nu realiseren we ons dat eens te meer.

Alle mensen die leuke en lieve berichtjes naar ons hebben gestuurd bedankt, we vonden het heel leuk die steeds weer te lezen. Het blog hebben we gemaakt om als we achter de geraniums zitten nog eens na te kunnen lezen.Dus nogmaals bedankt en voor iedereen een goede zomer.