Nijlpaarden, neushoorns en buffels

22 Maart

Gisteren hebben we wel heel veel geluk gehad met het weer, tenslotte begon het pas op de terugweg te regenen, alleen wilde de regen niet meer ophouden. Vannacht om 1 uur vloog Arno omhoog, hij was wakker geworden van druppels op zijn hoofd, bleek het via het dak te lekken, hoe dat nu weer kan? We weten het niet. We zijn een kwart slag gedraaid in bed en het druppen hield op, een badlaken over de natte plek en weer snel proberen te slapen, we padvinderen wat af.

De reis gaat weer terug naar de kust, na een stevig ontbijt bij de Lodge gaan we richting Durban, deze stad laten we rechts liggen, steden hebben hier in Zuid-Afrika niet zo onze belangstelling. Om 13.00 uur komen we aan in Ballito op een hele finke camping, we hoeven niet eens onze naam te zeggen, de receptioniste weet wie we zijn, grappig. Later blijkt dat wij het allerlaatste plekje hadden gereserveerd en dat was dus ook het enige plekje wat nog vrij was. De camping staat vol met blanke Zuid-Afrikaanse gezinnen, het is hier Paasvakantie. Ze hebben allemaal een camper met een hefdak (heerlijk voor de ventilatie) of een bushcamper, een heel massieve  vouwwagen, die wel 1500 kg weegt. Daar staat dan ook een hele dikke 4WD voor (een Kia Sportage is hierbij vergeleken een kleintje), dirt road rijden is dan geen enkel probleem. Ze bouwen hier hun plekje helemaal vol met partytenten. Deze camping is weer helemaal blank alleen het personeel is allemaal zwart.

Eerst maar op zoek naar wat te eten en internet, dat lukt. Even contact met het thuisfront, ik hoor dat er in Brussel bomaanslagen zijn gepleegd, wat een narigheid.

De nodige dagen regen hebben een flinke was opgeleverd en ik ga dan ook snel op zoek  naar een wasmachine. Daarna hebben we nog tijd voor een wandeling over de boardwalk langs het strand en dan een borrel. Het heeft hier de afgelopen dagen ook flink geregend maar nu schijnt er een zonnetje, hopelijk blijft dat zo.

23 Maart

Ballito was aardig maar ook niet meer dan dat, een camping met van alles erop en eraan voor een forse prijs 600 rand, op een aantal campings stonden we daarvoor 3 nachten.

De planning was toch om hier maar 1 nachtje te blijven dus vanmorgen snel weer door. We gaan vandaag naar St Lucia een plaatsje vlakbij de kust dat aan het grootste meer van Zuid Afrika ligt, het meer is 60 km breed en 220 km lang en heeft de vorm van een kikkervisje. St Lucia ligt helemaal onder in de punt van de staart, het water van het meer is 3 x zo zout als de zee. Dit meer staat bekend om zijn nijlpaarden en krokodillen.

We komen al voor 12 uur aan en zoeken eerst uit wanneer we een tochtje op het water kunnen maken, dat blijkt geen probleem , 4 uur ’s middags dan worden de nijlpaarden wakker en hebben we de meeste kans ze te zien. Dan eerst maar op zoek naar de camping, we hebben gereserveerd en kunnen een plekje uit gaan zoeken. Naast de camping ligt een bootclub met uitzicht op het water daar eten we een lekkere pizza.

Het meer is heel ondiep en daardoor is er toch allerlei vegetatie en lijkt het meer op een moeras met een brede rivier. Om 4 uur start de Hippocruise, de boot is vol. Het duurt niet lang of we zien in de verte wat hippo’s  leuk maar toch wel wat ver en soms heb je ze net in de zoeker van je fototoestel en dan verdwijnen ze weer onder water. Maar gelukkig op een gegeven moment zien we een hele groep drijven, het lijkt wel of ze afgericht zijn, want of er nou boten zijn of niet ze blijven lekker drijven, leuk. Ook zien we later nog een moeder met baby aan de kant. In de bomen zien we ook heel bijzondere vogels een giant kingfisher (ijsvogel) en nog een soort albatros, op de foto is hij zo groot dat het net lijkt of er een koe in de boom zit. We zien een hele grote Heron met vlakbij zich een krokodil met open gesperde bek, als we terug komen staan en liggen ze er nog net zo bij, prachtig. Volgens de kapitein leven er in het meer 1000 nijlpaarden en wel 800 krokodillen. De tijd vliegt om en voor we het weten is het 6 uur en zijn we terug. St Lucia staat er ook om bekend dat ’s avonds de nijlpaarden uit het water komen en door de straten kunnen lopen. We besluiten daar niet op te wachten, het wordt hier heel snel donker en we moeten ons plekje nog terug vinden op de camping. Het is weer een echte natuurcamping, alle plaatsjes mooi tussen het groen maar zonder plattegrond is het toch even zoeken. Een drankje voor het eten lijkt ons wel lekker maar dat wordt wreed verstoord door alle insecten die uit het gras opstijgen. Zaten we 2 nachten terug nog in de kou nu is het weer heel benauwd. Gelukkig hebben we airco en die doet het wel.

24 Maart

Voor vandaag hebben we een reservering gedaan bij de Bushbaby Lodge in Hluhluwe, het is donderdag voor Pasen en goede vrijdag is een vrije dag. Onderweg  stoppen we nog even in St Lucia voor wat boodschappen bij de Spar, die zie je ook overal. Bij de pomp  is het druk en staat een flinke rij. Nu zijn we al 4 weken in Zuid-Afrika en nog passen we ons niet aan en hebben haast. Dan maar doorrijden naar het volgende dorp en wat denk je ook weer een lange rij. De pompen zijn allemaal bemand/ bevrouwd door bedienden die ook nog even je ruiten schoonmaken en het prettig vinden daar een bedrag van 10 Rand voor te krijgen, zo hou je het werk in de wereld. Ik denk dat we een kwartier later weer weg waren, gelukkig hoeven we niet ver. We drinken onderweg nog even een cappuccino en eten een heerlijke muffin bij de Mug en Beans, dat is nog eens wat anders dan de lauwe koffie van Wimpy.

Onze Tom tom doet het, maar geeft op het kritieke moment aan dat we een afrit moeten nemen waar een wit bord voor staat met een rode rand, na de  nodige kilometers heen en terug gereden te hebben nemen we hem toch en via een gravelweg komen we op onze bestemming. De Busbaby Lodge, die wordt gerund door de Nederlander Pim en zijn Zuid- Afrikaanse vrouw Thandie. Een waar paradijsje, mooie chalets en een prima uitgeruste niet al te grote camping.

We doen het rustig aan, ik doe de was en Arno maakt een conceptmail voor Maui met al onze “10 punten van ergernis”. De lijst wordt langer en langer, nu gaat de schuifdeur regelmatig niet meer open, maar een trap op de juiste plaats doet wonderen.

We kijken uit op het Prive terrein  van de familie waar ook wat “wild” in zit, zoals zebra’s  en impala’s, een leuk uitzicht. Om kwart voor 5 maken we nog een wandeling met de hond Bengy over het terrein, 60 hectare. De hond weet de weg, het is een wandeling van 3 kwartier maar na een uur maakt de hond zich ineens uit de voeten. Dat zorgt toch voor enige zorg want het wordt al donker, maar gelukkig zijn we voor zessen binnen en wat blijkt? De honden krijgen om kwart voor 6 eten en daar wilde Bengy toch wel bij zijn.

We drinken gezellig een biertje met Pim en zijn vrouw en hebben het over Nederland en over Breda, waar hij vandaan komt.

De temperatuur is heerlijk en eindelijk kunnen we eens buiten eten, er staat een schijnwerper gericht op de vijver achter het hek en daar komen de dieren drinken, echt een Afrikaanse avond.

25 Maart

Hier in Zuid- Afrika gaat de zon om half 6 onder dus om 6 uur is het donker en om 6 uur ’s morgens is het weer licht. De meeste mensen op de camping liggen dus ook al om 9 uur in bed. Achter ons staat een huishouden met 4 kinderen, waaronder eentje van een jaar of 2 en die liet de sirene vanmorgen om 5 uur al afgaan, dat was wel jammer want vandaag is geen reisdag dus zouden we een klein beetje uit kunnen slapen. Helaas.

Ons plan is vandaag het Hluhluwe Nationaal park te bekijken, dit is het noordelijke deel van het Hluhluwe- Imfalozi park. Er is een doorgaande weg en dan kun je allerlei loops rijden over gravelwegen. We hebben berekend dat we daar de hele dag wel voor nodig zullen hebben. De administratie die gemoeid is bij de entree van zo’n park begint een beetje op onze lachspieren te werken, de wildcard, je paspoort, het autonummer en dat alles wordt met de hand overgeschreven en dan krijg je eindelijk een papiertje wat je met een ontzettend hautain gebaar wordt overhandigd en met een blik van “kijk eens hoe belangrijk ik ben”. Daarna kunnen we de auto ophalen en als we voor de slagboom staan, komt dezelfde jongedame uit haar hok en moet ze nog wat handelingen doen op de computer. We lachen er maar om want een ding is wel duidelijk efficiënt kun je het niet noemen. Voor een duidelijke plattegrond moeten we eerst 18 km rijden tot de receptie, je bent dan al allerlei zijwegen gepasseerd maar die wilden we nog niet in rijden want wie weet waar we dan uitkomen. De receptie ligt bij een restaurant helemaal boven op de heuvel met een prachtig uitzicht. We ontmoeten er een Zwitsers echtpaar, die een hele week in  het Krugerpark hadden gezeten. Ze hadden wel wild gezien maar vooral uit de verte. Zij hadden vanmorgen al wel zo’n zijweg genomen en al neushoorns gezien. Wij natuurlijk jaloers al hadden wij op weg naar de receptie al wel 2 giraffen gezien, niet heel dicht bij maar toch. Bij het verlaten van het restaurant werden we aangehouden door een man die vroeg of we Nederlanders waren want ja die  rijden altijd met caravans en campers. Hij had afgelopen maand bezoek gehad van Robert ten Brink, die kwam zijn moeder, zus, zwager en nicht afleveren, surprise. Het zou in april worden uitgezonden, dus of we maar even willen kijken, natuurlijk doen we dat Peter Westerman.

We hebben onze rondjes gedraaid, wat een gehobbel, ze ziet de mensen in hun four Wheel drive denken “wat doen die idioten hier”. Eerst zagen we een paar neushoorns in het struikgewas maar op de terugweg zagen we ze, het waren er 4, bij een poeltje met water en van heel dichtbij. Het is de droogste zomer sinds 100 jaar en dat is te merken alle rivieren in het park zijn  droog. De olifanten zijn al naar het zuidelijke Imfaloziedeel vertrokken. Halverwege de middag moeten we ineens stoppen voor een kudde van wel 40 buffels die de weg oversteken op zoek naar een minuscuul waterpoeltje. Ook hier staan we weer met ons neus boven op. Als we bijna het park weer uitzijn zien we nog een aantal buffels die als saucijsjes in de pan (modder) liggen.

Al met al een leuke dag die we besluiten met een diner in de Lodge, die mogelijkheid is er maar je moet wel van te voren reserveren. Vooraf drinken we nog een drankje met Pim  de eigenaar en zijn vrouw en we krijgen een lekker 3 gangen menu. Arno gaat nog even naar de bar boven, waar het heel gezellig is, we spreken wat jonge Zuid-Afrikanen (blanken), die ons vertellen hoe moeilijk het voor hun is op dit moment, de rand staat zo laag. Het is zo gezellig dat ik Arno om half 11 wel aan de arm mee terug naar de camper moet nemen.  Hij slaapt als een roos de hele nacht.