Vervolg Townsville

Zaterdag 17 juni.

Een rustige ochtend, Arno is rustig met Alf thuisgebleven en heeft zijn administratie bijgewerkt, ook nodig. Ik ben met Maria op bezoek geweest bij haar moeder, die op de dementieafdeling van een verpleegtehuis woont. Maria gaat vaak, maar zeker in het weekend, rond het middageten bij haar langs, want hoe goed het personeel ook haar best doet, het is hier net als in Nederland onmogelijk om de inwoners 24/7 persoonlijke aandacht te geven. Zo is ze er zeker van dat haar moeder wat eet en drinkt. Heel verdrietig om te zien dat als we oud worden deze situaties niet te voorkomen zijn.

Het is prachtig weer, we blijven een beetje uit de zon, tegen vieren gaan we naar Castle Hill, een behoorlijke berg, waar Townsville omheen gebouwd is. Er wonen hier 200.000 inwoners en er is weinig hoogbouw. De laatste jaren gaat dit wat veranderen en worden er wat flats in de city gebouwd om te er voor te zorgen dat het centrum er ’s avonds niet al te verlaten uitziet. We rijden de 3 km lange kronkelende weg naar de top op, het is uitkijken geblazen want  langs de weg lopen heel veel wandelaars en joggers, dit lijkt het ultieme uitje voor de mensen om de zaterdagavond mee te beginnen. Bovenop de berg kun je zien dat de heuvel midden in de stad ligt, we hebben een mooi uitzicht over de zee met Magnetic Island  in de verte. We spreken een jong Nederlands stel boven op de Hill, zij komen uit de richting van Brisbane en hebben de afgelopen 14 dagen regen gehad, wij alleen een avond en nacht in Atherton.

De avond beginnen we bij De Cowboys, het “clubhuis” van de Australian Footballclub van Townsville, er is afgesproken met Eddie en Estdell, goede vrienden van Alf en Maria om te gaan eten en de wedstrijd te volgen op screens. Zo’n club kun je het best vergelijken met ons casino, je kunt er eten maar er staan ook allerlei gokmachines, geen kaartspelen maar je kan er je geld prima kwijt. Helaas verliezen de cowboys met een Golden Goal.

Na de wedstrijd maken we nog een sightseeing tour door nachtelijk Townsville, sommige punten herkennen we nog maar er is veel veranderd. Om 10 uur gaan we terug, onze ogen vallen dicht. Het was weer een gezellige dag in zonnig Townsville.

Zondag 18 juni.

Het is zondag, vaderdag in Nederland, helaas voor Arno hier niet.

Vanmorgen staat het Townsville Aquarium op het programma. De cycloon Debbie van afgelopen maart heeft veel van het reef beschadigd en duiken zit er voor ons zo wie zo niet in, dus is het aquarium een goed alternatief. Maria gaat naar haar moeder en Alf gaat gezellig met ons mee. Het is altijd leuk om een privé gids te hebben en vooral omdat hij van vissen houdt kan hij veel vertellen. Na afloop pikt Maria ons weer op en rijden we langs The Strand, een lange mooie promenade met veel groen, waar veel mensen wandelen of picknicken, zeker nu het zondagmiddag is. We rijden naar het aangrenzende natuurpark, Cape Pallarenda, waar je heerlijk rustig aan het strand kan zitten.

Australië is een land  met moeilijke omstandigheden, als het heel warm is wil je niets liever dan de zee in, maar van november tot mei zitten hier Jellyboxfisch, kleine kwallen met tentakels van wel 6 meter lang in het water. Deze kunnen vreselijke brandwonden veroorzaken en soms tot de dood leiden, overal staan waarschuwingsborden  met daarbij een fles azijn, dat is het enige wat een beetje helpt en dan zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.

Ook worden hier haaien en de dodelijke Stingrays (pijlstaartroggen) gezien, allemaal in het aquarium achter glas  heel leuk, maar niet op een gezellige dag aan het strand, wel balen, kan je nog niet afkoelen. In de rivieren is het al hetzelfde, krokodillen en slangen, dan maar  zwemmen in het zwembad. Op de terugweg gaan we nog even langs een botanische tuin om te kijken waar we morgen gaan wandelen.

Nu is het tijd om “even” aan het blog te werken, vanavond komt er niets van, we gaan uit eten, mijn geheugen voor details werkt maar 48 uur.