Townsville en Charters Towers

Donderdag 15 juni.

Vandaag gaan we een lange rit maken, 408 km naar Townsville, naar Alf en Maria. De weg die we nemen is heel rustig maar er rijden wel road trains op en regelmatig heeft de weg maar één baan (voor twee richtingen samen). Het is de bedoeling dat smalle auto’s dan de berm in gaan want als die grote vrachtwagens de berm in moeten gaat dat niet goed. We waren al gewaarschuwd. Bij het eerste de beste smalle stuk krijgen we na 1 km al een road train, een grote tankwagen met maar liefst 3 aanhangwagens, we schrikken even maar alles gaat goed.

Dinsdag toen we naar Undara reden hebben we van een tegemoet rijdende truck een steentje op de ruit gekregen, met als gevolg een mooie ster. Nu is het natuurlijk zaak dat dit sterretje geen scheur wordt (de Carglass reclame).

De brandstofmeter gaat snel naar beneden maar in Undara was de diesel $1.95 , dat was een beetje veel dus we zien reikhalzend uit naar het dichtst bijzijnde pompstation. Gelukkig komt dat na 128 km, een roadhouse in de middel of nowhere, een pomp, de diesel kost $1.36, dat scheelt wel even.  Aminities, (toiletten en douches) en als je echt niet doorkan hebben ze hier dorms voor 2 personen, een kamertje met 2 bedden en een airconditioning, allemaal heel basic.

Op een gegeven moment moeten we afslaan richting Townsville, nog 138 km en ik denk dat we in de eerste 110 km van dit stuk weg nog geen 15 auto,s hebben gezien. De weg slingert zich door de Great dividing Range een forse bergketen die evenwijdig aan de kust loopt. In vroeger dagen deden de mensen van Undara 3 maanden over de reis heen en terug naar de kust om voorraden in te slaan. Dat was natuurlijk wel een reis met paard en wagen.

Om 3 uur melden we ons bij Alf en Maria, de camper wordt geparkeerd op de ruime oprit en de rest van de middag en avond brengen we gezellig door met bijpraten en lekker eten. We slapen vannacht weer in een echt bed, luxe hoor.

Vrijdag  16 juni.

Raar hoor maar 7 uur wakker worden zit in ons systeem hier, ook als het niet hoeft. Maria heeft van alles in huis gehaald voor het ontbijt, zelfs peperkoek en roggebrood.

Na het ontbijt gaan we op weg naar Charter Towers, een stadje 125 km verderop waar vroeger goud gedolven werd. Tussen 1872 en 1924 werd er goud gevonden en daar kwamen veel mensen op af, op een gegeven moment had dit stadje 28000 inwoners (nu niet meer dan 4500) en was het de op twee na grootste stad van Australië.

Na 1924 was de de goldrush weer over. Gelukkig zijn veel gebouwen uit die tijd bewaard gebleven, de town hall en de stockexchange. We kijken naar een video bij het visitorscenter en bezoeken, hoe kan het ook anders het plaatselijke museum. Het museum wordt bemand cq bevrouwd door gepensioneerde inwoners, veel van wat we zien komt ons ondertussen bekend voor maar het is altijd leuk als mensen gepassioneerd over hun verleden praten. De oude wasmachine komt weer langs, al het oude keukengerei, een opdraai grammofoon met platen waar we op kunnen walsen en de oorlogen. Alf en Maria herkennen natuurlijk veel van het materiaal.

Op Tower Hill eten we ons broodje op en kunnen we mooi uitkijken over de omgeving. Ondertussen is het kwart voor 4 en gaan we weer op huis aan waar Maria ons trakteert op echte Nederlandse erwtensoep, ook bij 25 graden echt lekker.

‘s Avonds leren we de spelregels van het Australian Football want morgenavond gaan we uit eten en een wedstrijd op een scherm kijken en het is niet de bedoeling dat er doorheen gepraat wordt dus weten we nu hoe er gescoord moet worden.