Grand Canyon North Rim en Marble Canyon

2 juni Grand Canyon North Rim.

Vanmorgen verdrietig nieuws gehad uit Nederland, de oudste zoon van een goede vriendin is gisteren overleden, veel te jong. We zijn er allebei beduusd van. Temeer  dat je je nu goed realiseert dat terug gaan geen optie is. Om half 10 gaan we toch maar rijden.

De reis loopt langs weer een heel ander landschap, langs grote vlakten om daarna weer door naaldbossen te slingeren waar op dit moment ook nog sneeuw ligt. Er zijn grote stukken bos waar brand geweest is, we maken een stop en lezen dat zo’n brand  goed is voor het bos. De wortels van de bomen die er thuis horen, zoals de esp of de ratelpopulier overleven het wel, de andere niet. Deze hebben zich juist heel erg kunnen vermenigvuldigen doordat de mens teveel ingreep. Het duurt wel weer minstens 20 jaar voor hier een fatsoenlijk bos staat. Tussen het brandhout zien we al weer boompjes opkomen, deze hebben nog geen blad want het is hier nog heel vroeg in het voorjaar.

De North Rim, het woord zegt het al, de noordelijke kant van de Grand Canyon is lang niet zo toeristisch. Toch moet je wel een plekje op de campground reserveren, en dat heeft Arno netjes van de winter thuis al gedaan. We staan bij  aankomst aangemeld als de family Arnoldus V, grappig. We hebben weer een prachtige ruime plek, met picnictafel en stookplaats annex barbecue. Tussen de bomen zien we een ietsepietsie Grand canyon. De klok is hier weer een uur terug gezet, we zijn weer van Utah in Arizona terecht gekomen, wel fijn want nu blijkt dat we nog een uur langer de tijd te hebben. Na de lunch gaan we op pad naar Imperial Point waar we een prachtig uitzicht hebben, recht vanaf de parkeerplaats. Er staan wel hier en daar wat hekjes maar er zijn toch wel mensen die tot het randje gaan.

Bright Angel Point is de publiekstrekker hier, eerst wilde we er vanaf de camping naar toe lopen maar goed dat we dat niet gedaan hebben, want het laatste stuk ging toch nog een heel stuk bergop, Arno  was blij dat hij weer bij de auto was.

Het koelt hier snel af want we zitten hier op 2500 meter hoogte . Na het eten maakt Arno nog een kampvuur op de stookplaats maar na de koffie verdwijn ik toch snel de camper in anders wordt ik vannacht niet meer warm. De meeste kampeerders zijn hier tentkampeerders, echte diehards en die gaan al met de kippen op stok. Stonden we bij Zion met bijna alleen maar campers hier zijn we een van de weinigen. Door het kampvuur  en al die tentjes krijg je hier wel het echte padvindergevoel.

3 juni Vermillion Cliffs en Marble Canyon.

Na een heel frisse nacht, lange pyamaweer, gaan we richting Page. Eerst maar eens zien dat we op de doorgaande weg terecht komen. We rijden dezelfde weg, 50 mijl maar dan in tegenovergestelde richting, weer door de naaldbossen en langs de groene weiden.

Als we eenmaal op de doorgaande weg zijn verandert het landschap snel, mooi vlak land en ik krijg het liedje van cowboy Billie Boem met zijn paard op de prairie maar niet uit mijn hoofd. In de verte zien we de Vermillion Cliffs, weer een prachtige bergketen in allerlei kleuren, geen idee dat rotsen zoveel kleuren kunnen hebben. We staan heel veel stil om foto’s te maken. Na 88 mijl, vlak voor de Navajobrug over de Coloradoriver slaan we linksaf Marble Canyon in, deze doodlopende weg loopt tot het eind langs de rivier met aan de overkant de hoge kliffen, mooi. Hier beginnen rafttochten over de Colorado tot de Glenn Canyon Dam, het is er druk.

Onderweg hebben we weer een camping gezien op weer een prachtige plek, geen voorzieningen, alleen toiletten. Dat is al meer dan op de North Rim daar waren de restrooms gesloten in verband met waterrestricties en daar stonden overal dixies, gelukkig werden die wel heel goed schoon gehouden. Dat is ook iets wat hier opvalt, overal zijn openbare toiletten en die zijn keurig schoon, de mensen houden ze ook schoon, hier piest niemand naast de pot (geintje). Een kiezen mooi plekje van waaruit we de rivier kunnen zien. We blijven hier vannacht, kan prima, we zijn tenslotte zelfvoorzienend.

De rest van de middag brengen we door met lezen, een kleine siesta en een bezoekje aan de Navajo Bridge, deze was de eerste vaste verbinding over de Coloradoriver. Naast de oude brug, die nu dienst doet als voetgangersbrug is ondertussen een nieuwe brug aangelegd.

‘s Avonds worden we nog vergast op een flinke regenbui met regenboog. Gisterenavond gingen we van de kou vroeg naar binnen, vandaag zitten we weer wat lager en is het drukkend warm. Gelukkig zitten we niet in Page zelf en waait hier nog een windje. Ik kan me nog herinneren van 2010 dat het zo warm was dat ik moeite had mijn ene voet voor de andere zetten. We gaan genieten van een rustige avond en wachten weer af wat morgen ons brengt.