Escalante en Capitol Reef

7 juni Grand Staircase, Escalante.

Het is echt vroeg, half acht rijden we aan en er staan al campers op de grote parkeerplaats klaar om ons plekje in te nemen. Normaal zijn er 2 campgrounds open in Bryce maar de andere, Sunset zijn ze aan het renoveren, dat scheelt een slok op een borrel.

Na 4 miles rijden we het park uit, de Tom Tom stuurt ons een landweg in, toch maar niet, we willen graag de Scenic (toeristische) Byway 12 rijden die gaat langs Escalente, een deel van de Grand Staircase. Na een paar miles verder hebben we al een shot adrenaline te pakken, er steek ineens een hert over, gelukkig reden we rustig in tegenstelling tot die keer bij knooppunt Galder, toen hadden we er een frontaal geraakt.

Het is goed te zien dat Bryce  een grote puist is in het Dixie National Forest, heel veel naaldbomen en met dank aan de branden ook hier en daar weer wat nieuwe loofbomen. De weg gaat van het bos over in een kale vlakte met grijs- gele “kliffen”. Escalente is een zeer onherbergzaam gebied zonder water en is als laatste van de USA in kaart gebracht. Er is ook een dorpje Escalente, daar gaan we even de weg af. We moeten propaan tanken anders doet straks onze koelkast het niet meer. De man die het propaan voor ons kan tanken is even iets anders aan het doen, daarom bezoeken wij in de tussentijd het visitorscentrum. Daar krijgen we  het advies om het Burrtrail te rijden, een mooie weg maar als we ons realiseren dat deze weg 35 miles one way is bedenken we ons, het kan ook te gek worden want ons einddoel voor vandaag is Torrey, het enig dorp bij Capital Reef. Na Escalente rijden we door een prachtige vlakte met alweer allerlei mooie gekleurde kliffen in de verte. De Scenic Byway wordt ook wel de One Million Dollar Road genoemd, deze is in de crisistijd gebouwd door het CCC, (Civillian Conservation Corps) om jonge ongetrouwde mannen aan het werk te zetten. Twee vliegen in een klap.

Hoe dichter we bij Torrey komen hoe gekleurder het landschap weer wordt, prachtig. We hebben niet gereserveerd om ons zelf niet te veel vast te zetten en veelal gaat het goed maar nu niet. Torrey heeft drie campings en wij willen graag een plaatsje met stroom en dat gaat niet lukken, uiteindelijk nemen we genoegen met een plekje op een stukje grond naast de camping, geen elektra, water of dump vol met onkruid, grote keien  en bouwafval, maar we mogen wel gebruik maken van de voorzieningen van de camping en mijn kleine laptopje en de batterijen van Arno zijn fotocamera mogen opgeladen worden op de receptie. In de loop van de middag loopt het stukje helemaal vol, ze staan camper aan camper en het blijkt dat wij nog het mooiste plekje hebben met aan de ene kant uitzicht op de bergen met sneeuw en de andere kant de mooie rode kliffen van Capital Reef.

Van buiten zitten komt niet veel, het waait zo ontzettend dat zelfs onze “windbreker” van sloophout niets voor ons kan doen. Van schrijven komt niets, het laptopje houdt het maar 20 minuten vol en dat is net genoeg om mijn verhaaltje van gisteren af te maken. We  gaan op tijd naar bed.

8 juni Capitol Reef.

Na een zeer onrustige nacht, het waaide zo ontzettend dat ik dacht op een boot te zitten en helemaal misselijk wakker werd, vertrekken de oudjes als eerste. Eerst maar langs Capitol Reef. Is Bryce een park dat zijn vormen verkregen heeft door erosie, in Capitol Reef is iets anders aan de hand. Miljoenen jaren geleden is de aarde gaan bewegen, er is een scheur ontstaan en de ene zijde is omhoog en over de andere helft gedrukt. Ze noemen het The Waterpocket Fold. Zo delicaat als de Hoodoo’s in Bryce,120 miles verderop zijn de lompe kliffen van Capitol Reef zeer imposant. Ik neem vaak al foto’s met een stukje weg of boom om een betere indruk te geven van de grootte van de omgeving maar zelfs dan is het bijna niet te bevatten dat er zo’n diversiteit bestaat. Vandaag hebben we de tijd om de Scenic way in dit park wel te rijden want we hebben gisteren nog een camping voor vandaag en morgen in Moab gereserveerd, een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen, nietwaar? Een prachtige weg, we staan om de haverklap stil om foto’s te maken maar vaak staat de zon niet goed, daarom rijden we eerst door tot waar de verharde weg ophoudt, Capitol Gorge. Daar drinken we koffie, dat is nou het voordeel van een camper, je kan overal koffie maken. Op de terugweg blijven we foto’s maken. En ook eenmaal weer op de doorgaande weg staan we om de haverklap stil want na elke bocht lijkt het landschap weer te veranderen, zo bijzonder.

Moab ons reisdoel voor vandaag is alles bij elkaar bijna 176 miles, dat is zo’n 300 km. De wegen zijn prima, de Amerikanen rijden keurig, daar kunnen wij nog wat van leren, iedereen houdt keurig afstand en niemand toetert maar na 30 miles gaat de weg over in de San Rafael Desert (woestijn). Zeer geestdodend ook al zie je toch regelmatig het landschap wat veranderen. We doen nog een paar boodschappen in Moab bij de plaatselijke grocery, een potje jam, $3,60, een pot griekse yoghurt $4,90, je gelooft het toch niet. Het is hier zeker 30 graden we zoeken de camping op, helaas een plekje met niet al te veel schaduw maar verderop staan picknickbanken onder de bomen dus nuttigen we daar ons biertje. Helaas is het internet niet om over naar huis te schrijven, waarschijnlijk moeten we voor de foto’s weer naar de Mac, vanavond eens kijken (google) of die er in Moab is. Dus voor, nu beentjes omhoog en aan het bier en hoera ik ben weer bij met mijn verhalen.

Foto's volgen nog.