Begin van onze camperreis

27 Februari.

Vandaag gaan we de camper ophalen. Kaapstad is leuk voor een paar dagen maar ik blijf toch veel moeite houden met het ontzettende verschil tussen arm (de meesten) en rijk.

Onveilig hebben we ons niet gevoeld, het is meer het vreemde gevoel dat je in een bepaalde omgeving soms de enige blanke bent.

Om 9.15 uur halen ze ons op, de camperverhuurder zit in de buurt van het vliegveld. We zijn de enige, er staan  maar een paar campers maar wel veel  4WD’s  met een daktent. We nemen het  papierwerk door dat is al een hele klus in het Engels en daarna krijgen we de camper te zien, het is een niet al te grote compacte camper met een leuke indeling . Een mannetje met een vreselijk slecht gebit, die we nauwelijks kunnen verstaan geeft uitleg met een paar zwarte dames als toeschouwer, hij doet vreselijk zijn best maar het blijft erg behelpen, hij weet op veel vragen geen antwoord. De volgende man weet meer en spreekt goed Engels, maar dan blijkt het toilet niet te werken, niet onbelangrijk  als je er meer dan vijf weken mee op stap gaat. Maar eindelijk om 12 uur gaan we de weg op.

We gaan direct de snelweg op richting Kaapstad, Arno heeft al zijn aandacht nodig bij het rijden en pas na verloop van tijd valt hem op dat het olielampje steeds gaat knipperen en er ook rode letters branden SRS, met het oliepeil bleek niets aan de hand, de sensor was erg gevoelig en het SRS lampje brandt omdat de bijrijder geen airbag heeft ? Als ook ’s-avonds de gasflesaansluiting blijkt te lekken hebben we toch maar weer de verhuurder gebeld en morgen om 8 uur belt hij terug wat ze er aan gaan doen.

Ondertussen staan we op een bijna lege camping met een prachtig uitzicht over zee in Simon’s Town  op het schiereiland onder Kaapstad, het rijden ging prima en de middag hebben we  doorgebracht met boodschappen doen en de tassen uitladen. 

28 Februari,

De manager op het verhuurkantoor had het gisteren over dat er wel eens dingen niet goed gingen, hij noemde daarbij ook Murphy’s Law. Nou wij hebben wel het gevoel daar nu mee te maken te hebben. Gisteren stond er wat water in het badkamertje maar Arno dacht dat dat was gekomen bij de uitleg toen hij aan de verkeerde kraan zat. Gisteravond voor we naar bed gingen hebben we dat netjes opgedweild maar toen ik vannacht van het toilet gebruik maakte stond ik met mijn voeten in het nat dus ik was gelijk klaarwakker (4uur).

De man van de verhuur zou mij om 8 uur terugbellen maar mooi niet dus heb ik heel pissig een bericht ingesproken, in dit geval klopt dat ook want het water ”geurde” vreselijk, ik zal maar denken dat het een goed middel voor de voetschimmel is (ahum). Buiten dat we nu niet kunnen koken kunnen we ook geen gebruik maken van het toilet dus is vannacht echt balen. Er zijn soms momenten dat ik graag een jongetje zou zijn. Nu dus. Maar goed je moet je dag niet laten verprutsen door zulke “onbenulligheden”.

We gaan gewoon op pad, eerst naar Cape Point, niet te verwarren met kaap de Goede Hoop, beiden liggen in het Nationaal Park Table Mountain. Ook hier hadden we weer last van Murphy, we wilden een Wildcard a 3005 Rand kopen maar dat kon alleen bij het visitorscentre maar dan moesten we wel eerst gewoon betalen voor entree (250 Rand) en dat geld kregen we niet terug werd er gelijk bij verteld. Goed wij dus naar het centre , daar aangekomen zit er een rondborstige dame in haar zondagse jurk achter een computer, die van alles wil weten en ons paspoort wil ze ook zien. Alle gegevens gaan in de computer, wij krijgen 2 kopietjes en de kaart wordt naar ons huis gestuurd???  Vooruit dit is Afrika zullen we maar denken en ze houden hier van werkverschaffing, bij ons worden banen wegbezuinigd , hier vinden ze gewoon weer uit.

De beide kapen zijn mooie rotsformaties , Cape point ligt hoog en heeft een vuurtoen waar je met een treintje naar omhoog kan en Cape of Good Hope ligt laag, beiden komen uit in een helderblauwe zee omringd door prachtige witte stranden, alleen de palmen ontbreken. Er wordt veel gekitesurft door de jeugd, altijd leuk om te zien.

De doorgaande weg in het park heeft nog allerlei zijwegen die uiteindelijk allemaal bij zee eindigen,wij rijden er een in en lunchen aan zee, gezellig met 2 bruine boterhammen met kaas. We rijden daarna door om nog even Scarsborough en Kommetjie te bekijken maar helaas zijn dat 2 dorpjes van een paar huizen en wat strand.

Terug naar de camping maar weer, we nemen dezelfde als gisteren. Bij de camping ligt vlakbij een pinguinenstrand en dat willen we nog even zien, heel grappig, de beestjes zijn helemaal niet schuw dus snel nog wat foto’s gemaakt.

Ondertussen belt de man van de verhuur terug of hij nog even langs moet komen voor het gas, ik heb hem even uitgelegd wat ons volgende probleem was en dat we morgen weer langs Kaapstad gaan want het toilet is niet te maken en om met deze barrel nog 5 weken door te moeten zien we niet zitten.

In Simon’s town eten we nog even een Pizza en dan snel voor het donker wordt terug naar de camping. Ik hoop dat we vannacht beter slapen en hoe het met de camper afloopt horen jullie nog wel!

29 Februari

Het is maandag, half zeven, de zon is al weer op. Wij zitten op het schiereiland en aan onze kant komt hij op uit zee en aan de andere kant gaat hij onder.

Eerst maar onder de douche en daarna weer terug naar Kaapstad waar we de camper willen omwisselen, we zijn benieuwd. Na een klein extra rondje komen we aan bij Maui, onze verhuurder. Alles gaat hier langzaam en er komt een mannetje vragen wat er aan de hand is , eerst denkt hij dat het wel te maken is maar we maken hem snel duidelijk dat we daar niet mee akkoord gaan. We weten dat Maui niet de nieuwste campers heeft maar in Australië en Nieuw Zeeland bevielen die best maar deze barrels? De motor loopt gelukkig prima maar het interieur daar kijkt niemand naar. Uiteindelijk krijgen we een ander, hij moet eerst gewassen worden en hij staat waarschijnlijk helemaal achteraan. De werkzaamheden verlopen zeer ongecoördineerd, het lijkt wel of niemand de leiding heeft. Gelukkig komt er een oude blanke man , hij blijkt Martinus Christianen te heten en is van Nederlandse afkomst, geen prater maar hij weet wel wat hij doet en aan deze  camper moet veel gebeuren voordat wij er mee weg kunnen. We kunnen de camper gaan overladen en daarna komt Mohammed nog even langs en geeft ons nu wel een fatsoenlijke uitleg en er blijkt een heleboel wat we nog niet weten.

Om kwart over 12 kunnen we eindelijk op weg naar Stellenbosch en dan komt Murhy weer even langs , onze Tom Tom kan geen satalieten vinden dus geen Tom die ons de weg wijst. We proberen van alles maar het lukt niet. We staan nog even langs de kant in een buurt die na later bleek Hells plains heet, we reden snel weg toen we een aantal jongemannen met ontbloot bovenlijf ineens uit de struiken zagen komen.

Uiteindelijk is het ons toch gelukt om in Stellenbosch  te komen en ook de camping “Mountain Breeze was te vinden , plaatsje gezocht en even met de benen omhoog, de camper helemaal uit en in pakken vind ik niet zo’n gezellige bezigheid.

Nog even naar de Pick&Pay voor wat boodschappen en eens kijken of ons kooktoestel nu wel werkt, gelukkig wel. Arno gaat afwassen en ik wil even een raam openzetten maar ja daar was Murphy weer, het raam viel er zo helemaal uit, helemaal gaar. Er zat niets anders op dan hem er provisorisch weer in te zetten maar hij kan niet meer open.  Jullie snappen wel dat ik deze camperverhuurder hier in Z A niemand aan kan raden. We hopen dat het hier bij blijft en gaan niet meer terug voor het raam. Morgen gaan we de omgeving van Stellenbosch bekijken.

1 Maart

Een wekker hebben we niet nodig, om 7 uur zijn we wakker,. Stellenbosch,Franschhoek en Paarl staan op de planning. Gisteren was het zo druk in Stellenbosch dat we nergens konden parkeren en we toen maar door gegaan zijn naar de camping. Deze keer gaat het beter, we kunnen midden in het dorp parkeren, betalen 14 rand (72 cent) aan de parking marshall en kunnen 2 uur blijven staan. Die marshalls zie je overal en er zijn er heel veel van, ik denk  dat hun werkterrein zo’n 40 a 50 meter beslaat. Het zijn een soort menselijke parkeerautomaten, een soort Melkertbaan, waarom automatiseren als er zoveel potentiële arbeidskrachten zijn? We zagen meer van dit soort banen: er liepen drie dames langs de straat die af en toe iets uit de goot haalden , een had een schop ,een andere de bezem en de laatste hield de zak open.

Oom Samie se winkel is een toeristische attractie, een echte winkel van Sinkel met allerlei oude (antieke?) spullen en heel veel ouderwets snoep, helaas no photo’s.

Voor de winkel zat een pop op een bankje, even later ging er een oude zwarte man naast zitten, die vertelde hoe vroeger alle zwarte mensen daar weg moesten om plaats te maken voor de blanken want zo ging dat toen. Hij zei ook nog even dat hij honger had en brood wilde kopen, hij belooft dat hij er brood voor gaat kopen want hij heeft diabetes en mag niet drinken. Er zijn hier zo veel oude mensen die vertellen dat ze geen brood kunnen kopen, het leven is voor hun heel zwaar hier, een vrouw vertelde dat haar pensioen bestond uit 1400 rand (84 euro) per maand  en als je dan geen kinderen hebt?

Wifi lukt op dit moment niet erg, de camping heeft er geen en in de cafe’s maken ze gebruik van een soort dorpswifi en dat is zo traag als dikke ……, we kunnen er niets mee. Gelukkig is de cappuccino hier in Afrika heerlijk.

Na 2 uur zoeken we de camper weer op, er komt een man naast de camper staan die aanbiedt de camper te wassen, als we een rondje willen rijden dan zal hij er weer staan met water. We konden geen gebruik maken van zijn aanbod, onze tijd zat er op.

Franschhoek is onze volgende bestemming, zonder Tom tom is dat weer uitdaging , vanmorgen dacht Arno dat hij hem gemaakt had maar helaas niets daarvan, hij laat ons echt in de steek.

Het centrum van Franschhoek is een lange straat met winkeltjes en restaurants maar gelukkig is daar het Hugenoten monument en Museum,  hier wordt ook  weer een indrukwekkende geschiedenis verteld. Veel Hugenoten zijn na de Bartholomeusnacht waarin 7000 Hugenoten zijn vermoord uitgeweken naar Zuid-Afrika. Ze werden vervoerd door de Nederlandsche schepen van de VOC. Ze hebben een heel grote invloed gehad op de ontwikkeling van het land, veel wijngaarden en boerderijen hebben nog Franse namen.

Het Taalmonument in Paarl blijkt zonder GPS een te moeilijke opgave , geen straatnaambordjes, we zien een paar keer een bord maar dan moeten we gelijk naar rechts en dat gaat zo maar niet als je op de linkerbaan  zit, jammer maar helaas.

Dan maar op zoek naar een nieuwe GPS, ook dat gaat  niet lukken vandaag. We komen in de file en in Stellenbosch verkopen ze er geen. Morgen gaan we via Somerseth West naar Hermanus en daar moet een winkel zijn “incredable connection” dus morgen nieuwe kansen en nieuw geluk.