Robbeneiland

26 februari.

Onze laatste dag in Kaapstad, het is bewolkt en als we buiten komen miezert het wat, gelukkig is het snel over en beginnen we met onze to do list.

Vanmorgen heeft de receptioniste voor ons naar Maui (de camperverhuurder) gebeld, om te vragen hoe laat ze ons op komen halen, het antwoord is 9 uur, lekker op tijd.

Daarna op zoek naar de pinautomaat, die is snel gevonden, bij elke bank of pinautomaat staat security en of ik me daar nou heel velig bij moet voelen daar ben ik nog niet over uit. Voor airtime gaan we terug naar het winkelcentrum waar we een voucher voor moesten hebben , dat blijkt helemaal niet nodig dus dat klusje was zo geklaard.

We zoeken een taxi want we kunnen niet meer met de hop on bus, om naar het Waterfront te gaan voor ons tripje naar Robbeneiland. Een aardige politieagente wijst ons een taxi aan , wij stappen in bij een alleraardigste zeer zwarte man maar de auto is de allergrootste barrel die we ons voor kunnen stellen, geen veiligheidsgordels en bij het dashbord zit van alles los en vast. De man laat ons allerlei ongure buurten (de kortste weg) zien . Arno en ik houden ons oog op het vergrendelingsknopje van de deur maar gelukkig dat is allemaal niet nodig.

Het inschepen op de boot begint om half 11 en om kwart voor 11 is de boot vol en vertrekt hij , de officiële vertrektijd is 11 uur maar later blijkt dat ze nog een snellere boot hebben en die komt ook gevuld gelijk met ons aan.

We gaan eerst naar de gevangenis waar een oud-gevangene een zeer indrukwekkende uitleg geeft over het leven op het eiland en daarna maken we een rondrit over het eiland.

Robbeneiland was vroeger een leprozenkolonie, een platte, droge en zeer troosteloze plak grond midden in de oceaan op 11 km afstand van Kaapstad.

In de jaren 60, na de opstanden in Sharpville  is men het gaan gebruiken als gevangenis , vooral voor gekleurde(5%) en zwarte(95%) politieke gevangenen De toestanden waren mensonterend en weerzinwekkend, de mensen sliepen op een kokosmat met een dunne deken, in de zomer is het heel warm en in de winter heel koud. Er werd verschil gemaakt in de kleding tussen gekleurde mensen en Indiërs , zij kregen een lange broek , een shirt, een zonnehoed en schoenen maar de zwarte mensen kregen een korte broek een shirt en een zonnehoed maar geen schoenen.

Martelingen en wreedheden waren aan de orde van de dag, ook kregen de mannen licht geestverruimende middellen waar ze naar later bleek impotent van werden.

Ik moet zeggen dat ik er niet erg trots op was om Nederlander te zijn, ik had behoorlijk last van plaatsvervangende schaamte.

We mochten de cel zien van Nelson Mandala en tijdens de bustour zagen we de steengroeven waar de gevangenen moesten werken om zelf de stenen te delven om hun barakken van te maken. De politieke gevangenen zijn in 1991 vrijgelaten en in 1994 is de gevangenis gesloten,

Op dit moment wonen er nog zo’n 200 mensen op het eiland, voornamelijk oud gevangenen en bewaarders.

Om 3 uur waren we weer terug in Kaapstad en hebben we de middag vol gemaakt met een bezoek aan de kathedaal van St George uit 1849 en de Compagnietuinen, een tuin waar de rozen nog bloeiden en die vol zat met eekhoorns, op het grote wild moeten we nog even wachten. We sluiten de dag af bij de Aziatische Bazar om te eten.

F's