De Tuinroute

6 Maart

Gisteren was het zo warm en bij aankomst op de camping hoorden we het al licht donderen we werden door de campingbaas er al op attent gemaakt dat er wat atmosferische storingen waren waardoor de elektriciteit wel eens 5 minuten uit kon vallen. 5 Minuten ? Tot ’s avonds 11 uur hadden we geen stroom. Het was aardedonker, lekker spooky op zo’n stille camping. De jongelui van het kamphuis vonden het wel leuk. Vandaag was het anders, de lucht was bewolkt maar koud was het niet..

Op weg naar George moesten we over 4 passen, hoe ze heetten, konden we niet zien want we reden in hele dikke mist. Allebei zaten we op het puntje van onze stoel om maar goed op de weg te blijven. Beneden aan de kust hebben we de zon niet gezien en  motregende wat. We zijn op weg naar Plettenberg Bay, maar eerst komen we langs Wilderness, een klein plaatsje naast het Wilderness Nationale park. We gaan eerst op zoek naar een café met fatsoenlijk internet want dan kunnen we niet alleen de verhalen maar ook de foto’s op het blog zetten. Dat lukt en 5 kwartier later gaan we het park in. Ook hier hebben ze een prachtige camping, net zo als bij Bontebok NP. In Amerika is het juist andersom daar hebben de Nationale Parken nauwelijks voorzieningen maar hier hebben ze de beste. Jammer dat we hier niet kunnen blijven overnachten ons doel ligt 80 km verderop. We rijden  rond in het park op zoek naar de Big Tree. We  zien ook hier weer het onvermijdelijke Township. Het is zondag en veel mensen zijn vrij en je ziet heel veel zwarte mensen langs de weg. Sommige huisjes zijn wat  chiquer, sommige hebben zelfs  een zonneboiler op het dak, alleen is het wel 15 km lopen naar de stad. Dus hoe dichter bij de stad hoe armoediger de Township.

We maken een wandeling naar de Big Tree en over een trail van 2 km. Als we terugkomen begint het echt te regenen. We besluiten door te gaan, als het in Knysna ook nog regent gaan we door naar de camping. Deze rijden we in eerste instantie voorbij, Tomtom wil weer niet meewerken, dus een klein stukje terug. For Ever Resort Plattenberg Bay, een flinke camping en bijna helemaal vol met “oude mensen”zoals wij. We vinden een leuk plaatsje aan de rivier . We hebben een heel aardige buurman die ons kan helpen met een gieter want ook onze waterslang van “2 meter “ heeft ook nog eens een te kleine aansluiting en past niet op de kranen op de campings. Ondertussen is het  lekker afgekoeld , we moeten zelfs om kwart voor 6 naar binnen om dat het te koud wordt om buiten te zitten maar we zullen vast lekker slapen vannacht.

7 Maart

Het was een rustig nachtje en om half 9 zijn we weer op weg. Plettenberg Bay hebben we gisteren niet kunnen bekijken vanwege slecht weer dus gaan we noch even terug. Ook nu miezert het maar tussen hier en de volgende bestemming liggen geen dorpen met winkels. Bij de Spar doen we boodschappen voor 2 dagen en we tanken en vullen de olie bij, zat er teveel olie in de vorige camper, deze  moet bijgevuld worden. Maar ja het was ook een haastklus.

We gaan door Nature’s Valley naar het Tsitsikamma National Park. Het houdt niet op met regenen daardoor zien we weinig van de omgeving. Nature’s Valley lijkt meer op een heel uitgestrekte villapark, prachtige huizen allemaal verscholen in het bos. Het Visitorscentrum is een klein supermarktje waar je het hoognodige kunt kopen. De  dame achter de kassa geeft heel welwillend ons de gevraagde informatie. Met dit weer is er nu niets te doen  anders kon je er leuke wandelingen maken. Ze raadt ons aan te gaan lunchen in Storms River Village bij Marilyn’s , een Dinner met een jaren 60 uitstraling , de Dodge’s en oude motoren (BSA) staan binnen opgesteld met als achtergrondmuziek Elvis Presley songs. Elk gerecht heeft de naam van een song van Elvis. We nemen een sandwich met de naam: Little less conversation, hij is lekker.

In het Tsitsikamma NP ligt onze camping voor 2 nachten, we hebben niet gereserveerd maar dat blijkt geen probleem. Een plaatsje met elektriciteit en een prachtig uitzicht op zee en ook hier zijn de voorzieningen weer perfect. De camping is redelijk gevuld.

De weervoorspelling geeft aan dat het vandaag nog blijft regenen maar dat het morgen beter wordt, we wachten af en met een borrel en een boek en dit uitzicht, wie doet ons wat.

Maar hebben wij even geluk, het wordt droog om kwart voor 4. Dat wordt nog even wandelen richting Storms River Mouth (de monding van een rivier) die hier verderop uitkomt in zee. Er hangt een hangbrug overheen, die bestaat uit 2 delen. Het restaurant is 20 minuten lopen van de camping, daar hebben we eerst maar even gereserveerd om te gaan eten vanavond. De wandeling (trap op, trap af) naar de hangbrug, heen en terug neemt ruim een uur, hij gaat helemaal door het groen met hier en daar een doorkijkje over de Indische Oceaan. Wanneer we terug zijn, eten we een heerlijke chicken cordon blue met een glaasje chardonney en dat voor nog geen 18 euro, daar kunnen we zelf niet voor koken. De tocht naar de camping gaat in het donker want het is hier al om 7 uur  helemaal donker. Geen probleem , goed voor de spijsvertering. 

8 Maart.

Deze dag wordt een rustige dag, het is ’s morgens nog bewolkt. Een goede ochtend om de was te doen, ik neem een boek mee maar dat is niet nodig. Er zitten nog een paar Zuid Afrikaanse dames ook op hun was te wachten en die willen maar wat graag vertellen uit wat voor deel van Nederland hun ouders vandaan komen, de tijd vliegt voorbij. 

Tegen 11 uur komt er een klein zonnetje en  besluiten we nog een keer onze wandeling van gisteren te maken, er zijn hier nog wel wat andere wandelingen maar die zijn nogal steil en rotsachtig,  dat vinden we teveel van het goede, onze knietjes moeten nog minstens 4 weken mee. In tegenstelling tot gisteren waait er nu een lekker windje, heel prettig tijdens het lopen.

Als we net over de hangbrug zijn worden we aangesproken door een Duitse jonge vrouw die ons herkende van de zaterdag bij Maui toen we de eerste camper op kwamen halen. Zij kwamen toen een 4x4 ophalen. Op hun auto was ook van alles aan te merken, ze hadden al 3 lekke banden gehad, de reserveband die ze bij zich hadden kwam al lek uit de auto en de batterijen hadden ze al moeten vervangen. We hebben er maar om gelachen met z’n drieën want: “this is Africa”.

Terug van de wandeling en de lunch hebben we heerlijk zitten lezen en naar de zee gekeken, al met al een rustig dagje. Onze aardige Zuid- Afrikaanse buurman heeft onze watertank nog even bijgevuld en ons een ander koppelstuk gegeven voor onze “geweldige” waterslang. Morgen gaan we richting Port Elisabeth.