Westkust Noordereiland

20 Maart

De rit gaat vandaag naar Stratford via The forgotten World Highway. We rijden eerst een stukje nog langs Lake Taupo om nog een mooie foto van het meer te maken, dan rijden we de Highway op. Vroeger was dit “de weg”om naar Stratford te rijden maar tegenwoordig is hij voor het huidige verkeer veel te smal, hoewel er rijdt af en toe wel eens een vrachtwagen over maar die moet dan ook echt op die weg zijn, ook is een deel van de weg onverhard, gelukkig alleen losse gravel maar wel 11 km lang.

Het eerste stuk weg wordt omgeven door pampasgras en boomvarens, beiden hebben we al heel veel gezien, vooral in het noorden daar waren hellingen vol pampasgras , het leken soms wel een kerstbomen met lichtjes als de zon er op stond. Natuurlijk is dat dan  net op een stuk waar je niet kan stoppen om een foto te maken. In het begin dacht ik dat de boomvarens palmen waren , van veraf lijkt dat erg maar het zijn varens op een stam.

De verschillende uitzichten wisselen elkaar af, soms is het uitzicht heel weids met alleen maar bergen begroeid met gras, het is hier al een tijdje heel droog geweest dus het gras is geel, daardoor lijkt het een beetje op een maanlandschap, we kunnen dan ook heel ver kijken, die bergen lijken allemaal heel oude niet meer actieve  vulkanen en dan rijden we weer langs groene weiden, met heel veel Hollands vee, rood- en zwartbonte koeien en heel veel schapen,, leuk om te zien, bij ons staat het vee  alleen nog maar op stal. De weg is 150 km lang en vol haarspeldbochten dus het is de hele tijd wel opletten, we hebben op het laatst nog bijna een motorrijder op de bumper, die ging eens lekker hangen in de bocht.

Halverwege komen we bij De republiek Whangamomona, een heel klein dorpje , een kerk , het café is het stadhuis en daar kunnen we een paspoort aanvragen, natuurlijk is dit iets toeristisch maar we besluiten wat te gaan drinken en Arno vraagt een paspoort aan voor 5 dollar, er wordt gezegd dat hij het eerst komende jaar ook mag stemmen.Een andere bezoeker zegt dat de burgemeester een geit is en dat ze voor de volgende 3 jaar een hond zullen benoemen. Heel grappig.

We besluiten in Stratford een camping te zoeken. We zitten hier vlakbij Mount Taranaki, ook wel Mount Egmont genoemd. Deze hoge berg ligt in een verder vlak landschap , daardoor is hij van verre te zien. Het weer was vandaag weer prima en we hebben onze kuitjes rust kunnen geven.

21 Maart

Wederom schijnt het zonnetje als we wakker worden, we hebben besloten een wandeling te maken naar de Dawson Falls op Mount Taranaki. We rijden eerst naar het visitorscentrum  van het park en rijden door een gang van bomen, heel grappig, ook rijden we over een heel smal weggetje, gelukkig voor ons zijn we buiten het seizoen dus is het niet druk en komen we geen tegenliggers tegen. Boven aangekomen besluiten we een wandeling te maken van 5 kwartier want we voelen onze benen meer dan gisteren maar misschien is een eindje lopen wel goed. De wandeling is wat dalen en klimmen en de waterval was niet spectaculair maar we zijn natuurlijk door de watervallen in Canada en Kroatie wat verwend.

Voort gaat de reis richting de kust en komen  De Hollard Gardens tegen, een tuin aangelegd door een gepensioneerde boer, die er zijn levenswerk van heeft gemaakt. Heel mooi maar jammer dat het hier herfst is. Dit was een gratis tuin en de koffie is ook gratis   dat maak je hier niet vaak mee, voor alles weten ze goed te rekenen ook op de campings : is er vrij internet dan moet je betalen voor de douche en als de douche gratis is moet je betalen voor het internet wat in vele gevallen abominabel is om maar eens een goed Engels woord te gebruiken.

Maar we gaan verder , de wegen zijn vlak en het uitzicht weids , het lijkt Nederland wel en ik besluit ook een stukje te rijden maar dat heb ik rap gezien, Arno roept de hele tijd dat ik teveel op de kant rij(helemaal niet waar) en er staat een heel flinke wind , we zijn bijna bij de kust dus hij mag het overnemen.

In Wanganui eten we een ijsje , we tanken en doen nog wat boodschappen en zoeken de camping op. De camping ligt aan het strand, stil en verlaten.Het strand heeft zwart zand, ziet er heel raar uit net of je in het kolengruis stapt.

De camping is prima , alleen werkt onze interrnetkaart weer niet en krijgen we van de madam  50 mb gratis internet, dat is voor 5 minuten en dan liggen we er weer uit maar nu betalen we weer voor de barbecue, we kunnen er wel om lachen.

Onze buren zijn jonge mensen die 8 jaar geleden zijn geëmigreerd, ze willen niet meer terug, ik vroeg wat hij deed voor de kost en hij was imker, ik heb nooit geweten dat je daar je brood mee kan verdienen maar in NZ dus wel. Hij had zijn ouders op bezoek en daar gingen ze dus een paar dagen mee op stap. Voor ons is het vanavond lekker lezen en bijtijds naar bed.

22 Maart

Het wordt al een gewoonte om 7.15 uur zijn we wakker. We doen rustig ons ding en om 10.45 gaan we op pad, richting Wellington, 195 km We kunnen prima doorrijden Je mag hier 100 buiten de bebouwde kom, we rijden meestal 85 en schieten lekker op. Het is heel gek met die maximum snelheid hier, het is of  50 of 100 ook als je dat helemaal niet kan rijden. Op de Forgotten World Highway kwamen we ook steeds borden met 100 tegen terwijl we toen blij waren als we tussen de 35 en 50 zaten, alleen je zal de gek maar tegenkomen die die 100 km uitprobeert.

Halverwege komen we een bord tegen dat we een Nederlandse winkel tegenkomen in Foxton, we stoppen en kopen er van alles, vruchtenhagel, roggebrood , peperkoek en natuurlijk drop. Met de winst van de winkel hebben ze een molen gebouwd en door de verkoop van de Nederlandse producten kan hij in stand gehouden worden. We gaan even kijken en drinken er koffie.

We komen om 2 uur aan op het campervanpark, een motel met een parkeerplaats voor campers maar hij heeft een aantal voordelen, een hij ligt dichtbij de Ferry en twee je kan met de bus naar het centrum wat we dus ook snel doen. In het centrum gaan we met de cablecar de heuvel op en lopen we door de Botanische tuin naar beneden, een prachtig aangelegd park alleen jammer dat het herfst is. We besluiten de dag bij de Burger King, die hebben internet, kan ik even naar huis mailen dat alles goed is en dan terug naar de camper, de parkeerplaats staat inmiddels aardig vol.

Ik ga het verslag maar intypen op het notebook anders kom ik zoveel achter en dan gaat Arno weer proberen of hij weer ergens internet kan”kopen”. Of het lukt merken jullie wel. Morgen hebben we een hele dag hier en zijn we van plan naar het Te Papa museum te  gaan dat moet heel speciaal zijn.

23 Maart

We gaan met de bus van 10 uur naar het centrum, naar het Te Papa museum. Het is een indrukwekkend museum waar je de hele dag in door kan brengen. We zijn vooral geïnteresseerd in de geschiedenis van de Maori's en de eerste kolonisten . Alleen dat stuk is al de moeite waard. Ook hebben ze nog een tentoonstelling over draagbare kunst, daar zijn prachtstukjes bij? hele mooi bijzonder gewaden maar of ze draagbaar zijn? Daarover heb ik mijn twijfels. Tevens hebben ze op dit moment nog een tentoonstelling over China maar die laten we aan ons voorbij gaan. Om 5 uur gaat alles dicht en dan loopt het centrum snel leeg, ook koelt het snel af . Dus terug naar de camper , we lezen wat en gaan op tijd naar bed. Morgen gaan we over met de Ferry naar het Zuidereiland.

24 Maart

We rijden bijtijds naar de Ferry. We hebben gelezen dat ze op de terminal en op de boot gratis WiFi hebben, dat is een uitgelezen kans voor ons om het blog bij te werken. Het weer is heel helder dus we hopen dat het een rustige reis zal worden , hij duurt 3 uur en vooral het laatste deel moet heel mooi zijn.